De incidentele big bang die de eeuwige correlatie tussen oorzaak en gevolg op gang bracht, heeft niet enkel heel ons bestaan bepaald, maar is ook een rijke bron voor filosofisch gedachtegoed. Het is die bron die tijd en ruimte heeft gedetermineerd, die de Siciliaanse Saffronkeira (ofte Eugenio Caria) heeft aangewend om zijn derde plaat muzikaal vorm te geven. Ditmaal heeft hij het gezelschap opgezocht van landgenoot Mario Massa, de stilistische trompettist die hij in een regionaal tv programma zag optreden. De glijdende, melancholische klanken van de instrumentalist en de sfeervolle knisperelektronica van de producer bleken kandidaten voor een goed huwelijk.
We niet van trompet houdt, begint hier niet aan. De dromerige ambientcreaties van Saffronkeira leven nu eenmaal op het doezelige spel van de voorzichtig solerende sfeerblazer. Die wordt bij momenten onderbouwd met een extra doezelige gitaardrone, een vleugje digitale strijkers, of doorvlochten met soms wat wezenloos, bevreemdend geklik en getik. Noteer bij opener ‘Pity’ alvast de onbestaande term ruitenwissermuziek.
Vaak komen die elementen erg mooi samen. Warm stotende orgeltonen die zich vermengen met de weemoedige trompet in ‘Screwing of Thought’, het getik dat verrijkt en vermenigvuldigd wordt tot een heus ritmisch kloppend kader en zelfs dramatisch diepe bastonen of vederlichte fonkelbelletjes toveren dit nummer om tot een pracht van een ambientcreatie. Ontdubbelde koperblazerthema’s, samples van kerkklokken: Eugenio Caria haalt gedurende een kleine negen smaakvolle minuten echt alles uit de kast.
Het duo switcht echter zonder pardon van ambient en aangenaam naar abstract en akelig. IJle, tochtige kreten in ‘Altered State’ bekampen een onrustig gekraak en het schuren van tramsporen. Samen duiken ze in een diepe poel van verdoemenis en mechanische klanken. Weg menselijke emoties. Weg vriendschap en vreugde. Een lage, enerverende drone als afsluiter weerspiegelt hier doffe ellende.
Gedurende tien zinnenprikkelende tracks zoekt dit tweetal een voortdurende balans op tussen mens en machine, oorzaak en effect. Het lyrische trompetspel dat soms zelfs even lijkt te haperen, vermengt zich met tal van studiogeluiden en effecten en vloeit er soms zelfs volledig in over op deze diverse, fantasierijke landschappen. Spanning en ontspanning wisselen elkaar netjes af. Het is juist die variatie in karakterstukken die dit album de hele tijdsduur erg intens maakt.
