Annika Norling is de Zweedse jongelinge uit Umeå die schuil gaat achter het pseudoniem Säkert!. In eigen land maakte ze echter eerder furore als Hello Saferide. Het belangrijkste verschil tussen beide projecten is de voertaal. Waar Norling zich in het eerste verstaanbaar maakt in haar moedertaal, kiest ze in het tweede project voor het Engels. Althans, dat kon tot enkele maanden geleden gezegd worden. Toen kwam ze namelijk op de proppen met een Engelstalige compilatie – en dus internationale versie - van albums die ze in 2007 (‘Säkert!’) en 2010 (‘Facit’) uitbracht als Säkert!, wat vrij te vertalen is als ‘zéker’.
‘På Engelska’ kan omschreven worden als een aardig kabbelend indiepopplaatje, dat hier en daar voorzien wordt van de nodige mystiek. Dit komt uitstekend naar voor in het openingsnummer ‘November’ en vooral in ‘Can I’, dat voorzien is van erg smakelijke synths die zo ontsnapt lijken uit een niet nader genoemd jaren tachtig decor. ‘November’ lijkt sterk verwant aan het werk van Regina Spektor. Breekbaar en licht onzeker bezingt Annika Norling haar afkeer van het dagelijkse bestaan in de westerse wereld.
Säkert! valt meermaals terug op volumineuzer werk, zoals in ‘Honey’, wat een bijna orkestrale klank heeft. Een kleine stap hier vandaan bevinden zich de nummers met een iets vlugger tempo. Een schoolvoorbeeld hiervan is ‘Fredrik’. In dit lied gebruikte ze zelfs – naast een erg ijverige viool – het kabaal dat de G20-demonstranten in 2009 in Londen voortbrachten. Nauw aansluitend bij deze snelle composities zit ook ‘Dancing, Though’, een nummer dat echter lijkt te verdrinken in een vervelend en erg opjagend tempo. Ook ‘Weak Is The Flesh’ lijkt vooral tijdens het herhalende en daardoor behoorlijk saaie refrein in hetzelfde bed ziek.
Na deze gejaagde douche zijn ingetogen momenten als ‘You’ll Be On Your Own’ en afsluiter ‘Quiet’ erg welgekomen. Het eerste is een evenwichtig lied, gedragen door rustig gitaargetokkel en Norlings uitstekende zang. In de tweede helft van het lied worden ondermeer een melodica en piano afgestoft, zodat de klank wat aanzwelt, evenwel zonder de eenvoud te verliezen. ‘Quiet’ is een sober nummer, met een fluisterende aard, maar tevens erg intens en fascinerend.
Tot slot verdient ‘It’s Going To Lead Up To Something Bad’ meer dan een vermelding. Dit duet met Lovisa Nyström – een man die kan pochen met een stem die doet denken aan Wayne Coyne van The Flaming Lips – wordt net door de samenzang naar een hoger niveau getild. Zo wordt een klank geschapen die te situeren is in een verfijnd minimalistisch landschap.
Soms lijkt de opeenvolging van de verschillende nummers op ‘På Engelska’ wat stroef en ook enkele uptempo passages zijn het doorspoelen waard. Toch blijven daarnaast nog voldoende genietbare tot uiterst mooie composities over, zodat de internationale gemeenschap glimlachend kan stellen dat het een geluk is dat enkele sterke nummers aan het Zweedse taalgebied onttrokken werden. Wie in de Nederlandstalige wereld had anders kennis kunnen maken met het oorspronkelijke werk van Säkert!?
