Veertien jaar maar liefst duurde het vooraleer de Duitse hardcorelegende Ryker's nog eens van zich liet horen. Dat is een verdraaid lange periode en iedereen dacht dat de band compleet dood en begraven was. Niets is dus minder waar en te oordelen aan 'Hard to the Core' hadden de heren enorm veel zin om het oude hardcorevuur opnieuw op te stoken en er voluit voor te gaan, want dit is eens te meer een portie muziek die smaakt naar meer, klinkt naar meer en aanvoelt als meer.
Hoewel het cliché wil dat rasechte hardcore gebrouwen dient te zijn in de Verenigde Staten (en bijzonder vaak in New York), blijkt dat ook Duitsers het geheel meer dan uitstekend weten te verwoorden. Immers, in negen lappen beukmuziek waant een mens zich in de ruigste sectie van The Bronx, omgeven door broeders der muziek en wordt er op luidruchtige wijze ruchtbaarheid gegeven aan allerlei ontevredenheid over de wereld de dag van vandaag. Misschien een beetje jammer dan dat de hele plaat nauwelijks een half uur duurt (was er echt niet meer aan materiaal?), maar dat heeft aan de andere kant ook weer die charme van vroeger, toen hardcoreschijven echt nog de gelijkenis met punkalbums hadden en dus ook geregeld een korte speelduur kenden waarin de intensiteit het gebrek aan kwantiteit meer dan goed maakte.
Dat laatste is ook hier het geval,want alle negen songs van dit album beuken als de beesten en zijn rasechte hardcore, rechtstreeks vanuit de ziel. Een titel als 'Hard to the Core' is mogelijks een tikkeltje lullig, maar dekt de lading wel. De lompe breakdowns waarbij de gitaren en ritmepartij loei- en loeihard gaan, de opgefokte riffpartijen in die typische 'na de tel'-drumslag (oftewel de zogenaamde D-beat), de grofkorrelige schreeuwvocalen en groepsbrul... Dit plaatje heeft het allemaal en verpakt het ook nog eens in memorabele songs. Wie dient overtuigd te worden, hoeft enkel te luisteren naar onder meer 'Slave Cruel World', 'Time Heals...' of 'Born to Fly' en het hart zal sneller slaan en het bloed zal fors door de aderen knallen.
Na een afwezigheid van vijftien jaar een essentiële hardcoreschijf afleveren? Ryker's lapt het hem. Niet alleen dat, maar het hart van dit kleinood zit zo op de goede plaats en de muziek beukt en overtuigt zo doeltreffend, dat dit zonder enige twijfel jaarlijstjesmateriaal is. Welkom terug, heren.
