Als er één ding is dat je van songsmid Ryan Adams absoluut niet kan beweren, is dat hij onproductief is. Nadat zijn band Whiskeytown het na drie full albums voor bekeken houdt, begint hij namelijk aan een al even indrukwekkende als bij momenten turbulente solocarrière waarin hij op zeven jaar niet minder dan tien albums aflevert. Deze meestal vrij introspectieve en veelal met rustige americana en countryrock gevulde albums - met of zonder zijn vaste begeleidingsband The Cardinals - worden bijna unaniem en volledig terecht vol lof ontvangen. Het absolute meesterwerk dat in hem zit en waarop velen sinds zijn baanbrekende debuut 'Heartbreaker' zitten te wachten, is jammer genoeg nog steeds niet op de wereld losgelaten. Daarvoor zijn de albums soms iets te wisselvallig en missen ze net dat tikkeltje magie dat hij live bij momenten wel weet over te brengen.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen: ook deze keer is 'Cardinology' niet dat verwachte meesterwerk geworden. Niet dat het een tegenvallend album is, verre van zelfs. De naar de opnieuw mee aan boord gesprongen begeleidingsband The Cardinals genoemde cd opent zeer sterk met het semi-akoestische 'Born Into A Light', het meeslepende 'Go Easy' waarop Ryan Adams alle hoogtes en laagtes van zijn wat nasale stemgeluid aftast en het wat meer naar blues neigende 'Fix It', tevens de eerste single van het album. Na deze drie uiterst geslaagde midtempo country-rocknummers volgt met 'Magick' meer rechttoe rechtaan rock 'n' roll. Een gebalde stamper van 2:17 zonder franjes, meer moet dat af en toe ook niet zijn! Jammer dat met 'Cobwebs' hierop echter een wat zeurderig en weinig om het lijf hebbend rocknummer volgt. Deze kleine uitschuiver wordt vervolgens wel weer ruimschoots goedgemaakt met een aantal nieuwe meeslepende country-slepers ('Let Us Down Easy', 'Natural Ghost' en 'Evergreen') en het akoestische en zeer atmosferische 'Crossed Out Name'. Het is echter wachten tot het toepasselijk getitelde want afsluitende nummer 'Stop' om weer met de grote klasse van de heer Adams in aanraking te komen. Dit intimistisch en zeer beklijvend piano-nummer begeleidt de luisteraar naar het einde van een Ryan Adams-cd zoals hij er nog wel een paar uit zijn mouw zal weten te schudden, daarvoor is zijn muzikale talent meer dan groot genoeg. Maar daardoor blijft de prangende vraag wanneer hij de muzikale wereld zal weten te verrassen met zijn magnum opus dus nog steeds open.
Laten we met z'n allen gewoon verder hopen dat Ryan Adams eens echt voldoende tijd zal nemen om een album af te werken waarop van begin tot eind alles 100% klopt. Want als er één man in staat is om ooit nog eens een eigentijds Americana-album af te leveren dat alle andere ogenblikkelijk tot een lagere klasse zal degraderen, is hij het wel. Nog even verder geduld dus en zolang de kladversies van dit meesterwerk puike albums à la 'Cardinology' blijft opleveren, is er geen enkel probleem om hem hiervoor de nodige tijd en ruimte te gunnen.
Meer over Ryan Adams & The Cardinals
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
