Finale van Humo's Rockrally in 1998, label opgekocht, label failliet, gigantische radiohit met 'Honey's Dull' - iedereen fluit het mee, bijna niemand weet van wie het is - en full-CD in 2003. Dat is in het kort de bewogen geschiedenis van dit vijftal. Al vaak verteld en beschreven, maar hoe zit het met de muziek? Net zoals het imago van de groep: imagoloos. Geen cool, pseudo-agressief of zielig geluid, maar poprock voor het hele gezin. Trage schuifelaars en de hoge falsetstem van zanger Thomas Devos voor de oudjes, de Cobain-look van deze laatste en het rockende voor de jongeren en het onweerstaanbaar kaboutergehalte voor de allerkleinsten. In een mix waarbij iedereen van alles geniet: briljante popsongs, pretentieloos en met een schattig gevoel voor melodie en ouderwetse welluidendheid. Gebaseerd op eenvoudige gitaarpartijen en keyboards die er los opdrijven: niet voor symfonisch bombast maar voor 'kijk-mama-met-één-vinger' melodietjes. Het muzikaal uitwerken van dit fraai materiaal is dan de plus die deze CD zo ver boven zijn soortgenoten doet uitstijgen. Soms heel verfijnd krijgen verschillende strofes en refreinen een ander arrangement aangemeten. Niet met grote veranderingen, maar door kleine subtiliteiten. De steeds verschuivende details in gitaar, drum en klik-klak elektronica van de elektro-rocker 'Voodoo Smile' verraden de hand van producer Daan Stuyven. Dat de groep ook zonder hem knap – zij het minder vol – materiaal aflevert valt op in de minutieuze – in het refrein per seconde wisselende – drumpartij van 'Big Bag Slide' of de tegendraadse ritmes in de slaggitaren van 'Bright'. Echt onweerstaanbaar wordt het bij de kabouterrockers 'Harsh' en 'Oh Lord'. Idioot meewiegen is onvermijdelijk wanneer de om het naïefst gekozen keyboards komen aanhuppelen. Zelfs wanneer de gitaardistortion openbarst blijven deze keyboards heerlijk doorleuteren. De bizarre samenklanken op het einde van 'Oh Lord' worden er gratis bijgeleverd. Dat de productie niet altijd even helder en perfect is doet weinig afbreuk aan deze CD: het geheel geeft zo een eerlijk beeld van hoe de groep live klinkt. Fans van hun liveshows kunnen trouwens gerust zijn: alle oude nummers staan op dit schijfje. Zowel op het podium als op CD is dit een groep om ongegeneerd te bemoederen – voor de dames – of om dood te knuffelen – voor iedereen. Dat dit dan nog eens mag op zo'n fraaie muziek is eigenlijk te mooi om waar te zijn.
Meer over Rumplestitchkin
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
