Het Duitse RPWL begon als Pink Floyd coverband. Ondertussen zijn ze met 'World Through My Eyes' aan hun vierde album toe. De Pink Floyd invloeden zijn hier en daar nog wel te horen, maar RPWL heeft duidelijk een eigen stijl ontwikkeld. Door progrock en symfonische rock te combineren met psychedelische geluiden en op een evenwichtige manier te experimenteren is de groep erg vernieuwend. Het resultaat is een mix van Radiohead, Alan Parsons en Spock's Beard. Zanger Yogi Lang bestudeerde de Indische mythologie en dat is te zien aan de thematiek van het album: thema's als spirituele ontwikkeling, hogere machten en onze visie op de wereld zijn nooit ver weg. Dit wordt nog eens onderstreept met Indische instrumenten en melodielijnen.
Opener 'Sleep' begint wat vreemd met Oosterse percussie. Wanneer Yogi Lang zijn stem inzet, is de eerste indruk dat progrock koning Neal Morse aan het zingen is. Lang heeft hier hetzelfde stemtimbre en dezelfde spirituele invulling van de tekst. Met zinnen als "A stone is not a stone until I tell you what it's supposed to be." toont Lang dat hij zich laat inspireren door Oosterse wijsheden. In de rest van het album laat RPWL meer zijn eigenheid zien. Lang is niet te beroerd om een gastzanger te vragen voor een nummer dat hij zelf niet naar zijn zin kan brengen. Voor het indrukwekkende 'Roses' vroeg hij Ray Wilson, ex-zanger van Genesis. De song gaat over de mens die zich verloren voelt in een wereld die hij niet begrijpt. Wilsons hese stem weet perfect dit gevoel uit te drukken, al vanaf de eerste strofe: "If the world is one big plan / Why must we lose our innocence / Why have we lost our paradise? / Paralysed. Nothing to give" De stevige begeleiding van gitaar en keyboard stuwt het nummer voort met een aanstekelijke energie.
De invloed van Pink Floyd is nog te horen in de resem psychedelische geluidjes op de achtergrond. 'Sea-Nature' bijvoorbeeld begint met onderwatergeluidjes. Ook de hardrock die daarna losbarst zit vol met psychedelische elementen: plopgeluidjes, echo-effecten, vervormde gitaren, enzovoort. Zelfs in een rustig nummer als '3 Lights' met een emotionele tekst en kabbelende melodie worden vreemde achtergrondgeluidjes gestoken. Daar waar het eerste deel nog vrij klassiek is met akoestische begeleiding, doorbreekt het midden dit met keyboardbegeleiding en synthetische geluiden. Het eindigt in een erg Pink Floyd-achtig instrumentaal stuk met lange gitaarecho's. Het tien minuten lang durende titelnummer 'World Through My Eyes' is dan weer exemplarisch voor de Oosterse invloeden. Een sitar met spoken word tekst breekt de spits af, daarna krijgt de song wat tempo in een typisch Oosterse melodie met drums. In het midden verschuift de nadruk dan meer naar Midden-Europa met gitaren en stukjes orgel, met slechts hier en daar een Oosters getint synthesizerdeel.
Al bij al is dit een verrijkend album. RPWL heeft diverse invloeden in een coherent geheel verwerkt. Met enkele sterke songs en heel wat diepzinnige teksten scoort dit album al hoog. De evenwichtige experimenten maken dit af.
Meer over RPWL
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
