'Fountain of Youth': enige ironie is deze 78-jarige levende jazz-encyclopedie duidelijk niet vreemd. En toch! Blakend van levenslust en met de looks van een 30-jarige jazz-newbie verbergt Roy Haynes dat hij al sinds 1942 (!) aan de zijde staat van 's werelds bekendste jazz-legendes. Met zijn energieke stijl voorzag hij al beats and strokes bij Charlie Parker, Dizzy Gillespie, John Coltrane, Miles Davis en ga zo maar door. Op deze live-opname in de New Yorkse jazz-club Birdland omringde Haynes zich echter met een kwartet van twintigers en bracht zo de doorsnee leeftijd van de band op een iets lager gemiddelde, de kwaliteit des te hoger. Fountain of Youth, of de kroniek van een jazz-legende.
Marcus Strickland opent het album met een sfeervolle intro op basklarinet, om deze meteen in te ruilen voor sopraansax en met de klassieker 'Greensleeves' een muzikale handdruk aan wijlen John Coltrane te geven. Intussen lijkt de rest van het kwartet zich vrolijk op te warmen voor al het moois dat ze die avond in de Birdland aan het publiek wilden schenken. Voornamelijk pianist Martin Bejerano blijkt daar energie uit te putten. Met zijn krachtige en vingervlugge solo's danst hij feilloos met de plezierige frivoliteit van 'Trinkle Tinkle' en inspireert daarmee ook weer Strickland tot stuwende solo's op tenorsax. Maar heer en meester van de dynamiek blijft Mr. Haynes himself. Waar er nog niet genoeg sterkte en pit in de solo's zit, overdondert de oude rot het publiek met diepe basdrumknallen en snel snaredrum en ride-werk, zonder daarbij echt dominant te worden. Zo opent hij wel solo 'Summer Night', maar zoekt al snel, samen met Sullivan op bass de zwoele subtiliteit op, en laat Bejerano en Strickland de gezelligheid van een zomernacht muzikaal beschrijven, waar ze wonderwel goed in slagen. Strickland laat bijvoorbeeld kleine oosterse invloeden binnensluipen in zijn sopraansax-spel, wat dat gevoel nog versterkt. Haynes mag de vrolijke gezelligheid afsluiten en doet dat in al zijn dynamiek met grote verve. Maar Haynes kan het ook rustig: "For the ladies at the bar", kondigt hij de Thelonious Monk ballade 'Ask Me Now' aan en laat met zachte brushes op de achtergrond voornamelijk Sullivan op bass aan het woord. Maar we mochten niet vergeten dat Haynes een fontein van jeugd was, en dus: vooruit met de geit! Het swingende 'Butch and Butch', 'Green Chimneys' en 'Remember' zijn een rechtstreekse aanval op de nekspieren en wanneer Haynes even de volumeknop opendraait zijn zij ook in de buik duidelijk voelbaar. De pianosolo's van Bejerano zijn ijzersterk en lopen over van de krachtige melodische creativiteit en ook Strickland staat behoorlijk zijn mannetje op saxofoon.
'Fountain of Youth' is een live-album zoals het hoort: de geoliede machine die dit kwartet duidelijk blijkt te zijn brengt pareltjes van frisse solo's en magische momentane creativiteit. Roy Haynes is geen oude muzikant die teert op een waslijst aan verwezenlijkingen, maar eerder een inspirerende orkestleider waarvan we hopelijk nog meer mogen verwachten. Haynes is duidelijk nog niet klaar met deze wereld, en zo sluit hij dan ook demonisch het album af "See you next time". We hopen het!
Meer over Roy Haynes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
