De iconen van de avant-gardistische, glamour gitaarpunk zijn sedert een jaartje uit de asse verrezen. Gezien de grote populariteit die het heilige duo Brian Ferry en Brian Eno in de jaren '70 genoten, is dat –ondanks het feit dat Eno reeds enige jaren later de band al verliet- groot nieuws voor de oudere generatie muziekfreaks. Na meer dan twintig jaar stilte en een kortstondige hereniging in 2001 duiken plots nieuwe nummers, een nieuwe liveset en nu dus ook opnamen van een oud concert op. Deze 'Concerto' is een dubbelcd van een optreden dat Roxy Music meer dan 25 jaar geleden gaf op zijn Manifesto Tour in Denver, Colorado. Daar dit net de periode is dat de groep overschakelde van meer avontuurlijke, progressieve rock naar intelligente pop en dance, wat hun de eeuwig groene hits als 'Love Is the Drug' en 'Do the Strand' opleverde, gaat het hier wel degelijk om de hoogdagen van Roxy Music. Toch klinkt dit document enigszins gedateerd, al is het enkel maar omwille van de karige informatie en de zwakke geluidskwaliteit (waardoor de noodzakelijke keypartijen wat achterwege blijven).
Hoewel de groep zich soms in volle, psychedelische extase lijkt te ontplooien, valt natuurlijk moeilijk te verbergen dat het vooruitstrevende karakter waarmee de eigenzinnige knoppendraaier Brian Eno Roxy Music zo groot maakte, inmiddels wel wat achterhaald is. Toch maakt de band op dit optreden een goede beurt en bewijzen de leden met veel intermezzo's en improvisaties prima op mekaar ingespeeld te zijn. Brian Ferry toont zich afwisselend een dromerige crooner en een opgehitste rock 'n' roller. Een strak spel maakt ruimte voor Ferry's vibraties en geeft een duister, overdonderend gevoel aan het swingend geheel. Toch is dit plaatje niet somber. Het met veel blazers en piano opgeklopte 'A Song for Europe' lijkt op een Franse chanson, maar laat de groep wel in volle ontplooiing horen. Eindeloos wervelend, psychedelisch gesoleer drijft de muziek vaak naar eenzame hoogtepunten toe. Zo mondt het fabuleuze 'Stronger throught the Years' uit in een heerlijke competitie tussen de saxofoon van Andy Mackay en de gitaar van Phil Manzanera en betekent meteen het einde van de eerste cd. Het tweede plaatje –en dus het einde van het optreden- trekt meer van leer richting vlotte (pop) muziek, hoewel ook hier de virtuoze partijen niet ontbreken. Opener 'Ladytron' spuit zo'n dikke vijf minuten een spervuur van instrumentale partijen, waarna 'In Every Dream Home a Heartache' zo'n kleine tien minuten lang tergend voorbijglijdt en openbarst in een vette bluessolo. Het lijkt wel of de demonen van de hel even uitbreken. De climax met 'Love Is the Drug' dat erop volgt is groots. Zowel deze hit als 'Do the Strand' glijden weer vrij vlot voorbij en maken de weg vrij voor een grotesk einde met 'Re-Make / Re-Model'. Voor wie nog geen genoeg heeft van dit wervelende optreden en ook nog niet meteen de 'repeat' knop wenst in te drukken, zijn twee extra tracks opgenomen van een show in Oakland, California. Niet dat 'Mother of Pearl' of 'Editions of You' nog veel toevoegen aan het geheel, maar daarmee is deze dubbele cd in zijn totaliteit wel goed voor zo'n dikke tachtig minuten livepret.
'Concerto' is een tijdsdocument. Zeker een ouder publiek mag zeer gretig grijpen naar deze plaat. Hoewel de opnamekwaliteit duidelijk erbarmelijk authentiek is, mag het spel op zijn minst gezegd grotesk genoemd worden.
Meer over Roxy Music
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
