De tweede langspeler van Rosie Thomas gaat over een onzekere vrouw die bang is om verliefd te worden, omdat ze zo gekwetst kan worden. Toch kan ze genieten van liefde en geeft haar geliefde haar net de kracht om door te gaan. Als Thomas geniet zijn de nummers op 'Only with Laughter Can You Win' rijkelijk opgevuld met o.a. toetsen en strijkers, als ze twijfelt, worden de nummers leger en breekbaarder. In de vollere nummers vechten piano en (akoestische en/of elektrische) gitaar om de aandacht, wat in 'Sell All My Things' een lichtjes verwarrende, maar mooie combinatie oplevert. 'One More Day', het beste nummer van de plaat, wordt nog aangevuld met cello en viool. Het pianospel is uitermate geschikt om mee te neuriën en werkt zo aanstekelijk. Of er is 'I Play Music', een nummer met een opgewekt ritme, maar de piano lijkt te twijfelen en de gitaar wringt wat tegen.
Als het instrumentarium wat minder is, komt het gebrek aan spanning boven. Heel het album lang is het wachten en zoeken naar iets dat onverwacht is, naar een minder voor de hand liggende songstructuur. Het gevolg is dat nummers als 'Tell Me How' en afsluiter 'Dialogue' (met een storend echo-effect) weinig interessant zijn. Als Thomas er echter in slaagt om gevoel en emotie in haar songs te leggen, wordt het wel weer boeiend. 'Gradually' is een breekbaar nummer over het herbeginnen na een verloren liefde, 'Red Power' heeft enkel een akoestische gitaar en een piano nodig om mooi te zijn. Het vermelden waard is nog opener 'Let Myself Fall'. Niet omwille van de sterke muzikale prestatie, maar omdat het enkel vocaal opgenomen is in een kerk in Detroit door Thomas en haar moeder.
'Only with Laughter Can You Win' is geen hoogvlieger onder de singersongwritersalbums, maar heeft toch enkele prachtige uitschieters. Het album bevat weinig variatie, maar wie zich laat meeslepen door Rosie Thomas en een paar mindere momenten kan verdragen, moet zich niet laten afschrikken door deze plaat.
Meer over Rosie Thomas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
