Ooit waren 'dubplates' niet meer of minder dan de instrumentale b-kantjes van vinyl singles waar toasters (rappende dj's) of soundsystems hun eigen stemmen over konden laten gallen. Sedert een kwarteeuw wordt dub echter geassocieerd met verdovende middelen en hallucinerende effecten en durft elektronica vaak de rol van muzikanten overnemen. De driekoppige band Roots Tonic die de joodse reggaester Matisayu muzikaal begeleidt, heeft zich bij deze van hun voorzanger gedistantieerd. De heren zijn op een uitnodiging van grootmeester Bill Laswell ingegaan en hebben in de studio een lome reggaeplaat samengesteld waarbij de invloed van de producer duidelijk hoorbaar is.
Bill Laswell voorstellen is voor velen allicht niet meer nodig. Het eigenzinnig muzikaal oeuvre van deze producer / bassist moet inmiddels enkele honderden releases omvatten en zit zowel geworteld in jazz, traditionele muziek als hedendaagse poprock. Omwille van de bewondering voor het strakke spel van Roots Tonic, is het op vraag van Laswell zelf dat deze plaat in de studio is gegroeid. Acht langgerekte passages van om en bij de zes minuten zijn het resultaat. Dat het initiatief van Laswell kwam, valt goed te merken. De karakteristieke hoekige en rollende ritmepartijen van deze basspeler zijn steevast de basis van elke bijdrage. Helaas Roots Tonics inbreng daardoor al eens naar de achtergrond verschoven. Niet dat drums, percussie of kort afgeblokte gitaar- of synthesizerakkoordjes niets zouden toevoegen, maar zij dienen eerder als sfeervormers. Het is duidelijk dat het trio een begeleidingsband is: nergens profileren ze zich door opzichtig solowerk op gitaar of percussie. Zo roffelt Jonah David braafjes op zijn conga's wanneer hij in 'Akademikus du Umbeigu' even het muzikale heft in eigen handen mag nemen en mist de kans voor een wervelende climax te zorgen. Verder toont Bill Laswell zich ook van zijn beste producerskant. Oneindig diepe echo's, wegdraaiende effecten en psychedelische elektronica durven de songs regelmatig te overstemmen. Dat maakt van deze plaat een uitgesproken studioproduct en haalt de dynamiek een beetje onderuit. Door alles in een dromerige roes aan een laag tempo voorbij te laten glijden, is de kracht van de muziek wat verdwenen.
De titel 'Roots Tonic Meets Bill Laswell' is zo slecht nog niet. Het reggaetrio heeft nader kennis mogen maken met de uitzonderlijke producerskwaliteiten van Laswell. Helaas heeft dat niet tot een uitzonderlijke chemie mogen leiden. Deze plaat heft digidub-muziek naar een erg hoog niveau, maar glijdt net dat tikkeltje té ver richting dromeland. Een gebrek aan sterke melodieën en hoogtes versus laagtes maakt het verteren van de lange tracks een zware opgave. Zonder hulp van een aantal genotsmiddelen zal het merendeel van de luisteraars dan ook vroegtijdig moeten afhaken.
Meer over Roots Tonic Meets Bill Laswell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
