Voor een nieuwe plaat van Ron Sexsmith mag het altijd even stil worden. De muziek die deze pianotroubadour maakt is immers telkens een vat vol emoties. 'Exit Strategy of the Soul' is een nieuw, negende hoofdstuk bij het erg expliciete werk van deze Canadese karakterzanger. Een klassieke ingesteldheid, brede muzikale opvattingen en een onweerlegbaar charisma zijn dan ook meer dan ooit gangmakers op deze singer / songwriterplaat.
Niet schrikken voor Sexsmiths inspiratie door gospelmuziek of de aanwezigheid van een Cubaanse blazerssectie op deze cd, dit is immers opnieuw een uniek stukje intieme klasse. Deze singer/songwriter blijft gebonden aan zijn op piano gebaseerde liedjes die erg ingetogen overkomen. Vernieuwing is niet noodzakelijk. Gedurende veertien ballades snijdt de charmezanger wederom momenten aan van liefdevolle feestvreugde ('Brandy Alexander') tot eenzaamheid ('Hard Time'), van een lach en een traan waarbij zijn emotiegeladen falsetstem (denk aan George Harrison) meesterlijk het voortouw trekt. Intimiteit is hier niet noodzakelijk synoniem voor soberheid of minimalisme. Daar zorgen enkel al de pittige blazers voor, die een handvol liedjes een warme klank geven. Sexsmith hecht ook veel belang aan arrangementen en inkleuring van zijn nummers. Enkel al het gegeven dat een song als 'Poor Helpless Dreams' gedurende vijftien (!) jaar heeft liggen rijpen om nu eindelijk zijn definitieve vorm te krijgen, spreekt boekdelen. Een opgewekt ritme, country-accenten en een hammond ondertoon maken deze track trouwens heerlijk archaïsch klinken. Zowel een oud als authentiek sfeertje beheersen trouwens heel 'Exit Strategy of the Soul', dat in een pracht van een belle epoquejasje gestoken is.
Als 'Exit Strategy of the Soul' een einde zou moeten betekenen naar de zoektocht van de ziel van de muziek, dan heeft Ron Sexsmith zijn titel slecht gekozen. Dit plaatje is immers een aardig stukje emotioneel theater. Het bewust streven naar imperfectie waarmee de singer/songwriter durft te dwepen, is wederom erg latent aanwezig (de cd is drie keer op een verschillend continent geheel opnieuw ingezongen). Desalniettemin sijpelt het album, dat fans van het genre met plezier verwent, als zoete koek binnen.
Meer over Ron Sexsmith
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
