Wie het Poolse kwartet Robotobibok live aan het werk zag of de gelukkige bezitter is van hun vorige cd 'Institut Las' zal weten welke opwindende jazzrock de combinatie van trompet, sax, drum, contrabas, keyboards, gitaar en elektronica kan opleveren. Niet dat de band op alle momenten even sterk voor de dag kwam, daarvoor waren de muzikale niveauverschillen tussen de bandleden te groot. Met 'Nawyki Przydrody' gaan ze de filmische toer op, meerbepaald richting jaren '70 detectivefilms. Sfeer heeft het plaatje zeker, maar helaas gaat dit op alle tracks ten koste van de muzikale inhoud. Blijkbaar tevreden met een bepaalde "mood" is er niet meer gedacht aan muzikale actie, waardoor het geheel al te vaak tot gezellig behang verwordt.
Wat vooral verloren gegaan is, zijn de heftigere, uitdagende gitaarpassages van Maciek Baczyk en de saxofoonsolo's van Adam Pindur. Waar deze laatste live en op de vorige cd het enige bandlid was dat met een volwaardig opgebouwde jazzsolo – die naam waardig – kon afkomen, mag hij dit nu slechts één maal doen in de lichte psychedelische jazz van '54 kw'. Voor de rest beperkt zijn saxrol zich tot het met de trompet meespelen van korte thema's die drijven op de ritmesectie. De enige die in meerdere nummers muzikaal boeiend bezig blijft, is drummer Kuba Suchar. Vooral wanneer hij weigert in slaafse grooves te kruipen, steeds van patroon wisselt of ritmisch losgeschroefd lijkt van de rest, geeft hij als drummer de tracks nog enige muzikale inhoud. De manier waarop hij Pindurs solo in '54 kw' volgt of de lichte, knappe drive die hij 'Skipping C' meegeeft, geven blijk van een groot muzikaal potentieel.
Dat de cd in sfeer en atmosfeer blijft hangen betekent daarom nog niet dat deze de hele tijd continu blijft. Opener 'Kamaji' zou een leuke opwarmer geweest kunnen zijn met de vervormde stem, de tingelende Rhodes, het pompende harmoniumgeluid en de elektronica op akoestische drum, bas en blazers. Het geheel is jammer genoeg te repetitief om echt te beklijven. In '10000 lat Gwarancji' is het elektro geplopper dat de dienst uitmaakt terwijl 'Tylko dla Zwierzat' met elektronische signalen, miauwen en het piepen en bliepen van elektronische apparaten meer weg heeft van een filmgeluidsband. Het is tot het derdelaatste nummer 'Zemsta Gniewosza' wachten tot de elektrische gitaar duidelijk en hakkend naar voor komt om van enige jazzrock te kunnen gewagen. Ook dit nummer krijgt echter nooit de drive die nodig is, mede door de beperkte muzikale ideeën van trompettist Artur Majewski. Zijn trompetsolo heeft geen enkel spoor van opbouw of ontwikkeling, waardoor het aanwezig zijn van een trompetsolo belangrijker lijkt dan de kwaliteit ervan.
En in dit bedje is 'Namyki Przyrody' ziek. Muziek met filmische kwaliteiten kan snel gedienstig worden, alsof de muziek helemaal ondergeschikt wordt aan het beeld. Gecombineerd met de momenteel heel hippe en populaire jazzachtige muziek is het gevaar voor pseudo-jazz en muzikaal behang reëel. Voor de reputatie en de discografie van een band die live zo opzwepend uit de hoek kan komen, is 'Nawyki Przyrody' dan ook geen aanwinst.
Meer over Robotobibok
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
