De Amerikaanse fluitist Robert Dick bouwde in de afgelopen decennia internationale faam op binnen het freejazzmilieu. Naast het uitbrengen van solocd's werkte hij onder meer samen met The Soldier String Quartet, Herb Robertson, Ned Rothenberg en Barry Guy. De Duitse pianiste Ursel Schlicht heeft onder andere albums uit op gereputeerde freejazzlabels als Leo, CIMP en Cadence. 'Photosphere' documenteert het concert dat dit duo in januari 2004 gaf in Kulturhaus Dock 4 in het Duitse Kassel.
Opener 'Lapis Blues' verrast door zijn sterk melodische passages. Subtiele, sobere pianotoetsen en een emotioneel geladen fluitspel creëren een zowel bluesy als Oosterse sfeer. Door Schlichts' prepared piano lijkt het bovendien net alsof een percussionist af en toe een handje komt toesteken. 'Emergence' is losser van aanpak en lijkt het resultaat van pure improvisatie. Aanslagen in het lage register van een alweer geprepareerde piano en extended techniques op fluit zoals het openen en sluiten van kleppen, het produceren van boventonen en het met veel lucht blazen van noten zorgen voor zowel ijle als drukkere momenten. Deze track is de moeilijkst verteerbare track van het album. De opvolger, 'Faust', is vastomlijnder, sterker uitgeschreven en daardoor lichter verteerbaar. Deze compositie schreef Schlicht voor de soundtrack die ze verzorgde bij de vertoning van Murnau's gelijknamige filmklassieker. In dit nummer voert het duo prachtig gesynchroniseerde acrobatieën uit. Eerst is het samenspel nog ietwat afwachtend, maar gaandeweg wordt hun ballet sneller en sneller. 'Piece in Gamelan Style' is een solouitvoering van Robert Dick. Het is een twaalf minuten durend bedwelmend huzarenstuk waar Dick met behulp van multiphonic- en circular breathing-technieken zijn uitmuntende instrumentbeheersing demonstreert. Delicate Oosterse melodieën worden daarbij afgewisseld met vrijere passages. Van de vijf composities op dit album leunt 'Fragments' het sterktst aan bij het freejazzgenre. De jachtige, haast frenetieke ritmiek van Schlichts' pianospel wordt door Dick beantwoordt met nerveuze, korte, snel variërende uithalen. Bezitten de overige tracks een haast meditatieve kwaliteit, dan ademt deze afsluiter eerder iets grootstedelijks uit.
De combinatie van piano en fluit is binnen de geïmproviseerde muziek een zeer ongebruikelijke bezetting en leent zich eerder voor een gedisciplineerde oefening binnen het klassieke muziekgenre. Fans van het improv en freejazzgebeuren die bij een dergelijke bezetting en té academische muziekuitvoering vrezen (bekentenis: waaronder ondergetekende) mogen na beluistering van dit pareltje dit vooroordeel meteen overboord gooien.
Meer over Robert Dick & Ursel Schlicht
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
