Rob da Bank is een bezige bij: hij heeft zijn eigen label (Sunday Best, de thuisbasis van onder meer Lazyboy en Max Sedgley), zijn eigen radioprogramma's ('The Blue Room' en 'One Music' op BBC Radio 1) en is een veelgevraagd dj. Een geknipte samensteller voor de nieuwste Fabric dus en op deze vierentwintigste editie mengt hij acid, minimal house, dansbare pop en de betere technoklassiekers tot een aanstekelijk geheel.
'Fabric24' begint speels en luchtig met 'Balkan Hot Step' van N.O.H.A. Indische gezangen en kindergeluiden worden begeleid door schuifelende beats en trompetgeschal, wat doet denken aan Pizzaman, een van de vele alterego's van Norman Cook. Ook een voorzichtig acid-baslijntje komt even piepen en dat is niet toevallig. Doorheen de hele mix horen we regelmatig de overstuurde, scherpe synths die zo typisch zijn voor acid (in Soul Mekaniks 'Wanna Get Wet' bijvoorbeeld). Na een speels begin wordt de plaat al snel wat donkerder en minimalistischer. Eerst combineert Michael Mayers 'Lovefood' nog minimale beats en drums met een geile, hijgerige vrouwenstem, maar vanaf Nathan Fakes 'Dinamo' wordt de sfeer donkerder met de minuut. Nathan Fake klinkt zoals altijd spacy en donker tegelijk: minimalistische beats, borrelende bliepjes en een synthpartij die laagje per laagje donkerder wordt. De mixes zijn traag en verzorgd en vooral de overgang tussen James Holdens remix van Nathan Fakes 'The Sky Was Pink' en Plastikmans classic 'Spastik' klinkt fantastisch, alsof de twee nummers voor elkaar gemaakt zijn. Vanaf 'Spastik' wordt de sfeer weer even wat lichter, maar altijd is er ook dat donkere kantje. 'Bleach' van Little Annie & The Legally Jammin is daar een goed voorbeeld van: de repetitieve vrouwenstem klinkt eerst grappig, maar door de donkere achtergrond en zware beats wordt de sfeer al snel zwaarder. Nog even is er wat lichtheid met Pépé Kallé's 'Roger Milla', een plezierige stamper met Afrikaanse gezangen en speelse gitaartjes. Daarna opnieuw donkere acid en techno met Ananda's 'Heizkissen' en Vitalics 'Poney Part 1', twee harde, dreunende nummers op de grens van techno en elektro. Afsluiten doet Rob da Bank met de houseklassieker 'Your Love' van Frankie Knuckles, dat met zijn disco-invloeden en warme sfeer de luisteraar wat in slaap wiegt.
'Fabric24' is dus duidelijk een afwisselende plaat: techno, acid en house, minimal en bombastisch, oud en nieuw. Maar ondanks al die verschillende stijlen en invloeden klinkt de plaat als een goed geheel, omdat Rob da Bank de nummers naadloos in elkaar doet overvloeien. Een gevarieerde, aangename mix van donker minimalisme en speelse stampers: in theorie klinkt het ingewikkeld, maar 'Fabric24' bewijst dat het kan.
Meer over Rob da Bank
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
