Thrash metal maakt inderdaad een goede terugkeer, bekende Bay Area acts als Exodus en Testament maken hun rentree evenals jonge, nieuwe bands die deze vintage sound overnemen en zich proberen meester te maken. Er heerst echter inmiddels ook zo'n trend onder de parasiterende metalcorebands en in mindere mate ook onder de gewone metalische hardcorebands als Hatebreed en Sworn Enemy: Ringworm behoort gelukkig onder de tweede categorie, alhoewel het eindresultaat ook niet je dat is. Dat de band graag thrash metal (mét solo's) en hardcore combineert werd al duidelijk uit het furieuze 'Justice Replaced by Revenge', het is dus zien of ze dat nog even graag doen op 'The Venomous Grand Design'.
Het antwoord op deze vraag is ja, want op deze schijf voegt Ringworm nog meer thrash metal-invloeden toe aan hun sound. Hiervan getuigen de meerderheid van de nummers, waaronder het hakkende 'Dichotomy' en opener 'The Cage': het nummer zet in met een lekkere doch simpele thrash metalriff waarover groovy drums hun werk doen maar al gauw treden de uptemporiffs en polkadrums in en razen door het nummer met hier en daar een basdrummetje. Het gaat bij Ringworm echter hoogstens om een simpele soort thrash metal met hardcore-invloeden en er zijn dan ook tracks als 'I Preach to No One' en 'Suicidal Visions' die eerder een thrash metal/hardcorehybride vormen, wat bands als D.R.I. en Merauder al voordeden in de jaren tachtig. Ten slotte vertoont eerder metallische hardcore zich in in bijvoorbeeld 'Never Was' en 'Alchemist'. Zanger Human Furnace (toepasselijke naam) schreeuwt zich de longen uit het lijf, maar niet alles loopt van een even leien dakje, zo zijn ten eerste de meeste thrashriffs veel te simpel en vooral krachteloos om ook de luisteraar echt te laten thrashen. Vervolgens zijn de drums soms gewoonweg te monotoon uptempo en mist het geheel aan échte hooks en memorabele riffs. Metal / hardcorebands als Hatebreed en Terror spelen ook eenvoudig maar wel met een zware 'a' in kracht, die dan ook een mens meesleept en bestraft tot op het einde, om niet te spreken van het repertoire van echte thrash metalbands als Testament en Anthrax, waarvan het effect nog honderd keer beter is. Speciale vermelding verdient de donkere afsluiter 'Hell on Earth' toch wel: de lekkere akkoorden van het refrein dragen een mooi stukje obscure Slayer/The Haunted met zich mee, waar raspende fluisteringen over zinderen.
Thrash metal is eigenlijk terug van nooit weggeweest, daar hebben schitterende thrashbands als The Haunted, Hatesphere en Carnal Forge voor gezorgd. Uit de nieuwe lading groepjes zullen er echter de beste uit moeten geselecteerd worden, die niet alleen die natuurlijke oerkracht laten weergalmen in de juiste riffs, maar vooral een eigen draai en identiteit meegeven aan het genre. Ringworm scoort hier alvast middelmatig op.
Meer over Ringworm
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
