Dancefreaks opgelet! Wie dit schijfje van de ene helft van het hippe triphopduo Arling & Cameron wil aanschaffen om zijn dansschoenen te slijten, is eraan voor de moeite. Richard Cameron wilde op zijn eentje blijkbaar eens wat andere terreinen verkennen en die situeren zich in weldoordachte, luchtige muziek die het singer/songwriterschap in een grappig eighties spacepopjasje steekt. 'Back' is een heerlijke chillplaat. Deze rasechte Groninger gaat, na het scheiden van zijn welbekende kompaan, reeds langere tijd met de Vlaamse discopopband Das Pop live op pad. Daarbij grijpt hij graag terug naar zijn gitaar en zijn verleden als singer / songwriter. Na twee jaar podiumervaring is het de hoogste tijd gebleken om het resultaat ook op plaat te zetten. Das Pop en Richard Cameron gooien bij deze de grenzen van de Lage Landen plat.
In alle vrolijkheid en met het opperste gemak opent 'Back': een frivool fluitje, slide gitaar en wat leuke strijkers en samples vormen een heerlijk kalm geluidskader waarin de volle zangstem van Cameron zich prima thuis voelt. Het is een constante warmzachte, dromerige gloed die deze plaat in een mooie zachte sfeer onderdompelt. Folk- en country invloeden piepen voortdurend om de hoek. Liedjesteksten met een eindeloos optimisme, zweverige instrumentale partijen... 'Back' is waarlijk genieten. Neem nu de acapella gezongen lachspierbewerker 'Better All the Time'. De schijnbare eenvoud van dit sober omkaderde nummer zit in zo'n grote productietechnische perfectie verweven dat dit liedje een wereldhit zou moeten worden. Het daarop volgende 'Come on Let's Go' is opgesmukt met belletjes en een mondharmonica waarbij woodstock-achtige samenzang en opgewekte ritmen in mekaar vloeien. Een geweldig samenhorigheidsgevoel dat lijkt voort te komen uit een gezapige cafévriendschap omlijst dit cowboynummer. Slechts sporadisch laat Richard Cameron zijn meer serieuze kant zien. 'Winter' is magisch eenvoudige fluisterpop met een rollend pianoriffje en speelgoedbelletjes, maar bloeit open tot heerlijk psychedelische rock. 'Let it Go' is een meer solide poprocksong die, dankzij opgewekt gefloten partijen, toch nog luchtig genoeg uitvalt. Zo zijn er hier en daar op deze dromerige plaat wat verhelderende momenten te bespeuren, die echter nergens echt zwaarmoedig uitvallen. Buitenbeentje is het Duitse 'Ich Lieb Dich Sehr' dat zowel vocaal als instrumentaal wat vreemd gekscherend uitvalt.
'Back' is een hedendaagse retroplaat. The Beatles, Fleedwood Mac, Bob Dylan of The Beach Boys: Richard Cameron kent zijn klassiekers en heeft er een zachtaardige, hedendaagse synthese van gemaakt. Daardoor is deze cd erg universeel en gebruiksvriendelijk en leent hij zich perfect tot een gebruik in de slaapkamer; net iets dat nog ontbrak in deze donkere tijden.
Meer over Richard Cameron
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
