Richard Bona is een Braziliaan die zijn Afrikaanse wortels niet wil verloochenen. Op 'Tiki' zijn invloeden van beide zijden te horen en dit allemaal overtrokken met een hedendaags jasje. Een kleurrijk geheel is het resultaat.
'Tiki' begint meteen met de titeltrack, een nummer waarin de zang sterk op de voorgrond komt en ondersteund wordt door schuifelende percussie en gitaren. Bona's lichtelijk hees en vrij gevoelig overkomend stemgeluid, zorgt voor een vertrouwd Afrikaans geluid. Na twee minuten wordt de opgewekte sfeer echter op vreemde wijze door elkaar geschud. Een Indisch aandoende stem brengt op een bedje van sitars en andere oosterse klanken een klagende melodie. Na deze eerste vervreemding komt er zelfs een stukje rap in het Portugees aan te pas. Afsluiten doet dit eerste nummer met de beginzang. 'Dipama' gaat deze eclectische weg niet op, maar blijft meer in de sfeer van de doorsnee ballad: een piano begeleiding, melodieuze zang, goed in het oor schuivende tussenkoortjes en obligate gitaarsolo. 'Kivu' gaat ongeveer op hetzelfde elan verder, maar laat een veel gevoeligere en zelfs triestere Bona horen. Spijtig dat de tekst in een voor de meeste Europeanen onverstaanbare taal gezongen wordt. Op dit veertien nummers tellende album, zijn er een aantal die de moeite waard zijn om er extra uitgelicht te worden. Een daarvan is 'Three Women', een volledig instrumentaal nummer, waarin een klein strijkerensemble in rustige dialoog gaat met de elektrische bas. Af en toe lijkt het alsof het geheel tot stilstand komt, maar de draad wordt steeds weer zonder kleerscheuren opgeraapt. 'Akwa Samba Yaya' is misschien wel het meest energieke nummer van 'Tiki'. Zoals de titel al laat vermoeden is dit een sambanummer dat met haar opzwepende, metaalachtige percussie de voeten onhoudbaar in beweging brengt. Ook hier echter blijven de verschillende achtergronden van Bona doorklinken, vooral in de meerstemmige tussenkoortjes. Dat de Braziliaanse ritmes nog niet uitgeput zijn is in 'Calçabão De Copacabana', een bosa, te horen. Een lichte, heldere drum met daarboven een zoemende zang die over de hele lijn gevolgd wordt door een gitaar. Eens strofe en refrein een aantal maal gepasseerd zijn, mag een pianosolo voor de prima afwisseling zorgen.
Over het hele album gezien vallen de nummers van Richard Bona op door hun subtiele combinatie van stijlen: Braziliaans en Afrikaans, pop, traditioneel en jazz. Hoewel de muzikale keuzes soms wat voor de hand liggen, kan 'Tiki' waarschijnlijk bij een breed publiek in de smaak vallen. Aangenaam luistervoer is het in elk geval!
Meer over Richard Bona
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
