Muzikanten die afkomstig zijn uit het land van de laars (beter bekend als Italië) staan er om bekend dat ze een voorliefde hebben voor het barokke. Dat betekent meestal dat de muziek vaak overladen wordt met details en frulletjes, soms tot het overdadige af. Maar het kan ook voor verfijnde stukken muziek zorgen, zij het dan wel met links en rechts de nodige bombast. En als Italiaanse bands metal spelen dan durven die ook wel eens ver gaan.
Een van de betere exportproducten der Italiaanse metal is zonder twijfel Rhapsody. De band heeft ondertussen een redelijke faam verworven en omdat hun contract bij LMP erop zit is de tijd rijp voor een overzicht, beter bekend als een 'best of'. Belangrijkste songschrijver en gitaarwonder Luca Turilli heeft doorheen de albums van Rhapsody een rode draad, zijnde de 'Emerald Sword'-saga. Een fantasieverhaal waar draken, helden, tovenaars en een zwaard de voornaamste rollen toebedeeld krijgen. Praktisch gesproken wordt dat verhaal gegoten in een lekker smakend jasje van wat men gemakshalve klassieke heavy metal noemt, die in het begin wellicht wat raakvlakken vertoonde met Helloween, maar die gaandeweg een eigen gezicht kreeg. Zo is Rhapsody snel, zeer snel. Turilli en co. beschikken over een vingervlugheid die vaak alle verbeelding tart. Zo is een voortdenderende drumlijn waarover gitarist Turilli en keyboarder Staropoli al hun duivels loslaten en vaak met smeulende vingers naar huis gaan geen uitzondering. Maar snelheid is niet alles en aan compositorisch vernuft heeft het beide heren nooit ontbroken. De muziek is smaakvol, zit tjokvol details en is een lust voor het oor. Zanger Fabio Lione heeft een krachtige stem, die soms nogal hoog durft gaan maar nooit castraatneigingen vertoont. De bombast is overtollig aanwezig en dat geeft de muziek van Rhapsody regelmatig de allure van een grootse soundtrack bij een Hollywood-epos. Het mooie aan deze plaat is dat de nummers chronologisch correct staan, dat wil zeggen: van oud naar nieuw. Zo valt de progressie van Rhapsody goed te volgen. De overdaad van 'Legendary Tales', waarop de band nog naar het juiste evenwicht moest zoeken; de nadruk van keyboards en koren tijdens 'Symphonies of Enchanted Lands'; de overname van de gitaren bij 'Dawn of Victory' om tenslotte tot het meest uitgebalanceerde en met voorsprong beste werk te komen: 'Power of the Dragonflame'. Op die laatste is Rhapsody tot volle wasdom gekomen en is hun zelfbenoemde Hollywood metal in haar zenith.
Hoewel een aantal criticasters een hekel hebben aan de bombast en drama binnen de wereld van Rhapsody, valt het niet te ontkennen dat dit wezenlijke onderdelen van hun stijl zijn. Wie een voorliefde heeft voor soundtracks van zogeheten 'klassieke films' en metal zal smullen van de wereld die Rhapsody heeft geschapen. Als kennismaking is deze schijf een ideaal opstapje. Helaas heeft het voor de fans bitter weinig meerwaarde doordat er heel zuinig is omgesprongen met speciale tracks, buitenbeentjes of outtakes. En dat laatste haalt het eindoordeel net dat tikje naar beneden. Gelukkig bewijst 'Tales from the Emerald Sword Saga' wél duidelijk hoe apart en eigenzinnig Rhapsody is.
Meer over Rhapsody
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
