Het kwartet genaamd Revocation is al vanaf de eerste dag een bijzondere groep geweest. Deze jongens mogen dan al thrash metal spelen, het is nooit doorsnee of voorspelbaar geweest. Ten eerste hoort Revocation bij de meest agressieve en snelle groepen die erin slagen om een erg hoge graad aan muzikaliteit en finesse tentoon te spreiden en die zowaar jazz weten incorporeren in het geheel. Op deze titelloze schijf drijven deze jongens dat nog een stapje verder en dat levert een erg energetische loeier op.
Bij Revocation is het altijd afwachten wat voor vreemde plotwendingen er nu weer in de songs sluipen. Op dit album moet dat welhaast de toevoeging van banjo's zijn. Gelukkig maar in een enkel nummer, maar wat de band ermee aanvangt, is alleszins sterk. Voor het overige is het loei- en loeihard. De snelheid ligt overwegend hoog, waardoor de messcherpe riffs soms wat chaotisch kunnen overkomen. Er zitten gelukkig meer dan genoeg breaks en solo's in het geheel verwerkt om even op adem te komen. Die solomomenten zijn ook nu weer geregeld uitgesponnen en erg elaboraat, waardoor soms de vaart wat uit het album wordt gehaald. Nochtans, die dubbele snelheid waarmee dit viertal aan de slag gaat, is een van hun handelsmerken, dus wie daar vroeger plat voor gin, zal dat nu evenzeer doen.
Door nog een stukje steviger uit de hoek te komen dan vroeger, begint Revocation wel steeds meer aan te leunen bij death metal. De hese raspzang mag dan nog altijd thrash ademen, op muzikaal vlak begint die ontwikkeling richting extremiteit erg duidelijk te worden. Nu had de groep altijd al raakvlakken met death, maar op dit titelloos album is het de eerste keer dat het zo flink naar voor geschoven wordt. Gelukkig is er aan de sporadische jazzy inslag niets veranderd en ook nu weer presteert Revocation het om links te gaan waar iedereen rechts verwacht.
Tot dusver is deze schijf de meest agressieve van Revocation en misschien daardoor ook hun beste. Er wordt nog lustig op los gesoleerd en soms worden die momenten ietsje te lang uitgesponnen, maar zo heeft de soleerfanaticus ook iets om naar uit te kijken.
