'Arcoluz' is de eerste live-opname van Renaud Garcia-Fons. Na zes studioopnames brengt de virtuoze Franse contrabassist een fascinerend album uit dat de magische sfeer vastlegt van een optreden uit 2005 in Schloss Elmau, Duitsland. Ondersteund door Kiko Ruiz op flamencogitaar en Negrito Trasante, bekend van de Gipsy Kings, op drums neemt hij de luisteraar mee op een mediterrane reis waarin hij zwerft langs jazz, flamenco en gipsy, maar waar hij het Europese klassieke verleden opzoekt of Arabische en Indische muziek passeert.
Op de bijhorende dvd staat hetzelfde concert, maar wordt het optreden zelf vooraf gegaan door interviews, decorbouw en sfeerbeelden waarin vooral de goedlachsheid en het spelplezier van het trio opvalt.
Renaud Garcia-Fons ging in de leer bij de Syriër François Rabbath die hem de vijfsnarige contrabas leerde bespelen. Garcia-Fons heeft een erg musculaire stijl en slaagt er in zijn contrabas te bespelen als was het een flamencogitaar. Of hij grijpt naar zijn strijkstok en haalt diep poëtische melodieën uit zijn instrument die dan even fungeert als een Perzische viool. Garcia-Fons laat zijn bas trillen als een krekel, zingen als een fluit en verweeft zijn rijke thema's vaak met simultaan gespeelde percussie op zijn instrument. Maar nooit primeert techniek op het verhaal of de passie die zo kenmerkend is voor flamenco.
Elk stuk is minutieus gedetailleerd en bestaat uit ontroerende mineurmelodieën en krachtige ritmes. Vaak komen die uit een Arabische context geslopen zoals in opener 'Arcoluz'. De bassist zet solo een gestreken melodie in die eerder gespeeld lijkt te zijn op een cello door zijn penetrerende klank. Begeleid door enkel wat gitaargetokkel evolueert de melodie een Europeser geluid. Zware, donkere harmonieën monden uit in een combinatie van percussie en een breekbare melodie. Door met de strijkstok op de snaren te tikken, ontstaat er een combinatie van een springerig ritme en een nostalgische melodie die het ritme tegenhoudt. 'Berimbass' is het kroonstuk van de plaat. Een basgroove zet in die omspeeld wordt door een betoverend lichte flamencomelodie op gitaar. Dan draaien de rollen om en gaat de gitaar begeleiden en brengt Garcia-Fons een melodie ten berde die gebruikt van de rasguedotechniek – de karakteristieke flamencotechniek die een raspende, percussieve manier van gitaarspelen inhoudt. In 'Ando Loco' zorgt een continue sitarachtig gebrom voor een meditatieve sfeer. Een stevige basgroove wordt afgewisseld met zingende flageoletten die afsteken met de opzwepende ritmes van gitaar en drums. Garcia-Fons bouwt vanuit een droeve, ijle melodie dynamische frases uit waarin hij folklore combineert met een klassiek idioom.
Dit trio slaagt er in om met drie een onvoorstelbaar aantal lagen te maken waarin een schijnbaar oneindig aantal texturen in zit. De ritmische rijkdom wordt enkel overtroffen door de melodische samensmelting van verschillende culturen in een uniform geheel. 'Arcoluz' is een doorslaggevend bewijs van het onschatbare talent van Garcia-Fons.
Meer over Renaud Garcia-Fons Trio
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
