De groepsleden van Red Sparowes hebben allerlei mooie theorieën over hun groepsnaam. Hij is gebaseerd op een gedicht van T.S. Eliot ('Preludes'), dat een behoorlijk apocalyptische inslag heeft. Dat de spreeuwenpopulatie in het Verenigd Koninkrijk ook nog eens op uitsterven staat vergrootte het 'het einde is nabij'-gevoel. Met debuutplaat 'At the Soundless Dawn' wil Red Sparowes een soundtrack voor het einde der tijden brengen. Als dat zo zou uitkomen, zal de mensheid dus ten onder gaan op de tonen van massieve postrock. Schurende geluidsmuren zullen het geraas van de lavastromen overstemmen tot alles tot stof, as en een eindeloze stilte is teruggekeerd.
Voor het zover is zal de eeuwigheidswaarde van wat volgens het promoblaadje "not just a side-project" is nog moeten blijken. De nodige epische bombast is in ieder geval al aanwezig bij de lange titels van de tracks op dit album. Als die achter elkaar gelezen worden krijgt men een heuse alinea, die ook weer in de apocalyptische sfeer zit. Het lijkt wel alsof ze het erom gedaan hebben. Opener 'Alone and unaware, the landscape was transformed in front of our eyes.' laat feedbackende gitaren over een strakke drumbeat horen om daarna los te breken in een melodieuze geluidspoel. Zwoele lapsteelklanken geven dit nummer een originele touch. Red Sparowes speelt met de kenmerken van het genre door de in postrock obligate radiosamples te vervangen door de vervormde stem van een stationschef en door heel subtiele metalaccentjes (de bandleden hebben allemaal een metalverleden). Een plotse tempo- en ritmewissel en perfect afgeregelde delays maken het allemaal af. Jammer genoeg wordt er op het einde van de track nog een iets te etherische soundscape met vogelgefluit ingelast. In de rest van 'At the Soundless Dawn' bouwt Red Sparowes verder op de formule uit de opener. Melodiën blijven ondanks het hoge ruisgehalte primeren, met uitzondering van de vervelend lange (drie minuten) feedbackintro van 'Mechanical sounds cascaded through the city walls and everyone reveled in their ignorance'. Af en toe laat Red Sparowes een wat lichtere inslag toe, zoals in 'A brief moment of clarity broke through the deafening hum, but it was too late.' Het overheersende gevoel blijft echter dat van rampzalig verval, verlies en doffe ellende. Red Sparowes slaagt erin dit gevoel over te brengen door epische muziek te maken die toch niet verzwelgt in de bombast. 'At the Soundless Dawn' is zwaarmoedig zonder zwaar te zijn en blijft subtiel.
'At the Soundless Dawn' heeft meerdere luisterbeurten nodig voor het zijn volledige rijkdom prijsgeeft. Er blijkt altijd wel ergens een verrassend element te zitten dat laat zien dat Red Sparowes niet zomaar epische postrock maakt. De groep weet het altijd boeiend te houden en heeft een erg eigen sound.
Meer over Red Sparowes
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
