Real Estate is een Amerikaanse popgroep, afkomstig uit New Jersey. In 2009 brachten ze hun titelloze debuut uit, wat erg enthousiast onthaald werd. Dit leverde hen enkele mooie voorprogramma’s op – ondermeer van Girls, Kurt Vile en Deerhunter - en tevens een passage op Primavera Sound Festival in Barcelona (2010). Bovendien wekte hun opgang de interesse van de grote platenbonzen, zodat ze in 2011 uiteindelijk tekenden bij Domino Records. Daar is nu hun tweede album verschenen, ‘Days’ getiteld.
Het vijftal levert vanaf de eerste noten ongedwongen en vrij zachte gitaarmuziek, waarbij de nadruk vaak bij de instrumenten ligt. Tekenend is de zomerse en sterk echoënde opener ‘Easy’, waarin de vocalen diep onder de instrumentatie te vinden zijn. De rust die in dit nummer geschapen wordt zou zelfs de grootste hyperkineet tot rust kunnen brengen. Interessanter wordt het geluid tijdens ‘Green Aisles’, waar de verschillende lagen elkaar beter aanvuren en waar de gitaren en drum beter in evenwicht zijn met de stem van frontman Martin Courtney. Het betekent een passende brug naar het verrassend levendige ‘It’s Real’.
Wat opvalt na het beluisteren van deze drie nummers, is de zorgvuldigheid waarmee alles opgenomen is. De klank is met andere woorden glashelder en lijkt hier en daar zelfs opgeboend. Dat laatste is zeker hard te maken tijdens de gezapige intrumental ‘Kinder Blumen’, maar evengoed tijdens het vervolg van het album.
Een hoogtepunt op het album is ‘Out Of Tune’, tijdens hetwelk Courtney naast een begenadigd zanger, tevens blijk geeft een uitstekend gitaarspeler te zijn. Verder kan ook afsluiter ‘All The Same’ naar voor worden geschoven als een mooie, gevarieerde – zowel het tempo als de instrumenten – akoestische aanrader. Ondanks een duur van ruim zeven minuten verveelt dit nooit.
Toch is het niet allemaal zonneschijn op deze zomerse plaat. Zo slaan de heren nu en dan de bal wat mis. Bijvoorbeeld met ‘Wonder Years’, wat gezongen wordt door Alex Bleeker – die duidelijk minder te bejubelen is – en wat muzikaal eerder te omschrijven is als een kakofonie van gitaartjes.
Ondanks enkele minder geslaagde passages op ‘Days’ toont Real Estate zich als een meester in het brengen van gezapige en gemoedelijke pop. Toch ontsnappen ze niet volledig aan het gevaar dat bij dergelijke bands vaak om de hoek schuilt: het moet al sterk zijn om niet saai te worden. En net daar wringt het schoentje na enige tijd. Desalniettemin lijkt Real Estate een naam om te onthouden en live zouden ze fantastisch zijn…
