Raging Speedhorn is een Britse metalband die effectief al aan zijn vierde langspeler toe is sinds hun ontstaan in 1998. De stijl van het collectief situeert zich tussen Black Sabbath-achtige en bijgevolg bluesy, groovy metalriffs en agressievere metal/hardcorepassages. De Britten varen dus in het water van de sludge metal, een genre dat ze lekker furieus, agressief en met twee zangers toonden op hun zelfgetitelde debuut, op 'We Will Be Dead Tomorrow' en op het vernietigende 'How The Great Have Fallen'. Na twee jaar en wat veranderingen in de line-up (Bloody Kev die brulboei Frank Regan vervangt en nieuwe bassist Dave Thompson) staat de band er weer maar ditmaal met een andere muzikale formule die de naam 'Before The Sea Was Built' draagt.
Opener 'Everything Changes' laat alvast die formule zien: ingetogen cleane gitaren leiden het geheel in, gevolgd door gevoelige en ruwe climaxuitbarstingen. Die aspecten doen meteen denken aan atmosferische metalbands als Cult of Luna of Neurosis en dit dient alleen als compliment: niet alleen heeft de band nog meer diepgang gevonden, maar ook meer gevoel voor melodie dat even donker als prachtig als messcherp kan uithalen naar de luisteraar (zie onder andere 'Dignity Stripper' en 'Sound of Waves'). Raging Speedhorn wekt op 'Before The Sea Was Built een storm op die raast tussen atmosferische metal en hun oude heavy metal/hardcoremetalformule. De gitaren hebben een vette doch duidelijke klank, de bas loeit, is duidelijk hoorbaar (zelden dezer dagen) en de drumklank is gewoonweg lekker zuiver en klinkt tegelijk live, een mooie meerwaarde. Vocaal gezien is er ook wat veranderd door het vertrek van Frank Regan: weg zijn diens rauwe zang en hypermanisch raspend geschreeuw en de diepe deathgrunts van John Loughlin zijn spijtig genoeg sterk verminderd in aantal. Diens laatste vocalen, de screams en de hardcoreshouts worden dus afgewisseld met het iets gematigdere geschreeuw en zang van nieuwe aanwinst Bloody Kev. 'Too Drunk to Give A Fuck', 'Born to Twist The Knife', 'Jump Ship' en vooral het demonische 'Who Will Guard The Guards?' zijn duidelijk eerder nummers van de oude stijl dan van de nieuwe: furieuze metal/hardcoreriffs worden als mortiervuur afgestuurd uit de boxen en de manische afwisseling tussen Kev en Loughlin werkt goed. 'Sound of Waves' is ongetwijfeld de parel van het album, want het nummer combineert het beste van de twee werelden: een donkere melodie leidt het in, een agressief, groovy refrein zet voort en het middenstuk met harmonieuze gitaren en meeslepende drums houdt de luisteraar genageld in zijn zetel tot aan het einde.
Raging Speedhorn raast zoals altijd, maar laat dat ditmaal op een andere, diepere en zelfs efficiëntere manier zien. 'Before The Sea Was Built' is een overgangsalbum dat meer raakt dan mist (ook al duurt dat maar een 30-tal minuten), iets wat alleen maar belooft voor het volgende werk van de Britten.
Meer over Raging Speedhorn
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
