Na de val van het ijzeren gordijn trokken miljoenen Oost - Duitsers weg uit de verarmde Sovietgebieden om hun geluk te beproeven in het rijkere Westen. Zo ook de broers Beverly en Rik, al kwam er van hun plannen om een punkband te beginnen de eerste jaren weinig in huis. Na een periode van excessief alcohol- en druggebruik (zoals het elke punkband betaamt) kwamen dan toch de jaren van moderatie en begonnen ze eindelijk muziek te schrijven. Na een resem demo's, splits en een zelfgetiteld debuut brengt Radio Dead Ones nu hun tweede plaat uit. Volgens de persmededeling, waar ook de rest van de bovenstaande biografie uit is geplukt, staat deze vol met ruige nummers die het potentieel hebben om tot klassiekers uit te groeien. Daar vallen echter wat bedenkingen bij te maken.
Om te beginnen is er het abominabele geluid. Toegegeven, punk moet niet gladgepolijst of kapot geproduceerd worden, maar er zijn grenzen. De bas is vaak veel te prominent aanwezig waardoor het slappe gitaarwerk helemaal in het decor verdwijnt. De drums klinken allemaal even dof en geven bijgevolg niks drive of agressie aan de nummers. De vocalen van Beverly Crime (niet de echte achternaam) zijn dan weer lekker groezelig opgenomen maar kunnen het geheel niet recht houden. De intro begint met wat willekeurige geluid en toepasselijk genoeg zit hier ook kattengejank tussen. Een voorbode van wat moet volgen, helaas.
Opener 'Sensual Seduction' kan zijn naam niet waarmaken en zal maar weinigen opwinding in de broek bezorgen. 'Emerging Market' komt als protestsong niet bepaald uit de verf, daarvoor is het springerige gitaardeuntje te flauw ingespeeld. Veel nummers lijken effectief nog op een demo of een eerste versie waarbij er nog geen einde is ingeoefend. Op 'Fuck Em All' weerklinkt al een preventief antwoord op mogelijke criticasters, het is ondanks de clichématige tekst wel een van de leukste nummers op 'AAA'. Want, halverwege de plaat gaat het flink bergop en weerklinken zowaar enkele heel fijne punksongs. 'Cigars + Rum' is een lekker chaotisch onderonsje dat geschikt lijkt voor een flink potje moshen. Op 'Marry Me Or Bury Me' klinken de gitaarsolo's een stuk voller en met 'Angelina' weerklinkt zowaar een nummer met onvervalst hitpotentieel! Nu ja, een underground hit dan toch.
'AAA' komt erg traag op toerental, maar laat bij momenten leuke punk horen. Vooral de nummers die in het midden staan gegroepeerd zullen door velen geapprecieerd worden. Daarvoor moet een luisteraar wel eerst een hoop bagger trotseren. Het is haast alsof er twee groepen op deze plaat staan, die elk in een compleet verschillende studio hun muziek hebben opgenomen. 'RDO 2' en 'Smoking' zijn opnieuw onherkenbaar na een reeks sterke nummers. Met zo veel uitschieters kan een plaat niet goed genoemd worden, maar de lichtpunten tonen wel aan dat er veel meer in zit dan hier wordt getoond.
