Probeer een groep als Rachel's maar eens onder een bepaalde stijl te classificeren! Het instrumentarium is klassiek maar de nummers beperken zich niet tot brave kamermuziek. Deze band uit Louisville, Kentucky, brengt ook vreemde ritmische uitspattingen en zachte popsongs met geluidsopnames uit steden van over heel de wereld. 'Systems/Layers' is naar eigen zeggen een project rond het moderne stadsleven. 62 aaneengesponnen minuten die je best in bed met de koptelefoon beluistert. Of waar je toneel op speelt. Rachel's, opgebouwd rond pianiste Rachel Grimes, is namelijk een groep die het contact met andere groepen en kunstenaars nooit geschuwd heeft. Hun zesde album is deel van een samenwerking met The SITI Company, een improvisatietheatergroep uit New York. Zij gebruikten de muziek van Rachel's voor toneelcursussen en repetities en hebben een voorstelling gepland dit jaar.
'Systems/Layers' is een plaat met veel trage, droevige en zwaarmoedige strijkers. Die spelen vaak een spel met de piano. Ze pakken elkaars melodie af en geven die weer terug. Dit repetitief rond elkaar draaien is het beste te horen in het leuke 'Water From the Source'. Als de piano's of keyboards de bovenhand krijgen, onstaat er een soort jazz met bombastische akkoorden en dramatische strijkers ('Systems/Layers', 'Unclear Channel', 'Anytime Soon'). Rachel's maakt luistermuziek maar de plaat doet het ook goed tijdens een gezellig etentje of zo. Dan schrik je als luisteraar wel tweemaal op: bij het vreemd ritmische 'Reflective Surfaces' en bij de vette hartslagdrum en voorbijracende auto's van 'Singing Bridge'. Het zijn aangename afwisselingen op een plaat die toch wel erg zwaar op de maag kan liggen.
Rachel's heeft de DAT-opnames die hen werden toegestuurd uit heel de wereld een aantal keren in de nummers laten versmelten wat bijzonder knap is ('Reflective Surfaces', 'NY Snow Globe'). Maar meestal dienen ze alleen als outro en intro van aaneengesmolten nummers. Samples van stemmen, auto's, metro's en zelfs van een Brussels ijskarretje ('Wouldn't Live Anywhere Else') moeten voor samenhang zorgen maar de echte meerwaarde ervan is niet duidelijk. Het is dan ook jammer dat Rachel's niet voor 12 sterke maar voor 19 halfzachte songs kiest. Op het album overheerst vooral de kamermuziek. Die is nu eens van een tedere lichtheid en dan weer van een complexe zwaarte die om meerdere luisterbeurten vraagt. Dan pas ontdek je hoe vrij er op deze plaat bewogen wordt en hoe ze er in slaagt de luisteraar te bewegen.
Meer over Rachel's
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
