De tweede release van de trilogie van Qluster, het gelegenheidsproject van Cluster-leden Hans-Joachim Roedelius en Onnen Bock, is een feit. In tegenstelling tot ‘Fragen’, betreft het hier een liveplaat met vier opnames, waarvan één in Lunz in augustus 2012 en drie in Schönberg in december van datzelfde jaar. Zoals steeds is ook nu de inhoud weer een ambienteske, bijna abstracte mengelmoes van analoge synthesizers, akoestische instrumenten en subtiel elektronische drones.
De heren zweren al jaar en dag bij authentieke geluidsbronnen en dat geeft vanzelfsprekend ook een meer authentiek, wat gedateerd klinkend geluid. Maar Roedelius en Bock hebben met hun ellenlange cv van bijna vier decennia vol elektronica- en krautrockprojecten natuurlijk voldoende bagage om het beste uit hun instrumentenarsenaal te puren.
De eerste, ongetitelde track doet nog het meest archaïsch aan en grijpt terug naar de geest van de synthesizervirtuozen van de jaren ’80 (Jarre, Vangelis). Een ijl spel van dromerige pianopromenades en wat fonkelende effecten wordt begeleid door typerende, glijdende synthesizertonen die een windorgel pogen na te bootsen. Het totaalbeeld klinkt melodieus, levendig en sprankelend.
In Schönberg was Qluster duidelijk in een meer abstracte bui. Track twee klinkt aanvankelijk als een aaneenschakeling van gesprekken en vage samples. Gedurende een tiental minuten weerklinkt een ambienttoneel waarin zowel donkere, omwoelende basklanken als winderige sferen een plek krijgen. De voortdurende opeenvolging van nieuwe impressies vertelt een erg fragmentarisch verhaal zonder duidelijke lijn, maar vol ongrijpbare gevoelens en geluiden. En het kan nog vreemder. De derde en meest lange track is een volledig abstract geheel van losse tonen en diepe drones, extra beneveld met digitale watervallen en wauwelende klanken. De luisteraar wordt meegenomen op een mysterieuze spookreis vol herinneringen en ijle dromen.
De afsluiter blijkt dan weer een mooie oefening in vervormde geluiden, waarbij gekristalliseerde waterdruppels evolueren tot een pulserend hartritme en een ratelend achtergronddetail de allures van een helikopter krijgt. Een felle strijk over de dikste snaren van een contrabas zorgt voor enkele luidruchtige stoten en in dezelfde experimentele omgeving worden wilde auditieve bewegingen gemaakt op een soort van oscilloscoop-orgel.
Qluster brengt ambient pur sang in typisch Duitse stijl: met erg organische bewegingen en analoge bronnen maar een vrij mechanische eindklank. Verder blijft dit plaatje ergens hangen in een abstract, artistiek veld waar de nodige fans voor zijn, maar ook voldoende tegenstanders. Deze drie kwartier vol avontuurlijke geluiden geven in elk geval aan dat Roedelius en Bock ook live voor het nodige spektakel kunnen zorgen, al is het een beetje vreemd dat niet is gekozen voor een integraal liveoptreden maar enkele willekeurige fragmenten.
