In de late zeventiende eeuw steeg Frankrijk uit naar een positie van culturele dominantie in Europa. Voordien had Italië steeds die plaats ingenomen maar de politieke, economische en dus ook culturele uitstraling van het hof van Lodewijk XIV was dusdanig dat Franse stijl over het hele continent geïmiteerd werd. De Engelse koning Charles II was naar Frankrijk gevlucht tijdens de Engelse burgeroorlogen en bracht galante Franse muziek met zich mee terug naar Engeland. Die muziek werd op violen gespeeld en dat was een nieuwigheid want in Engeland waren ensembles van violas en luiten tot dan toe steeds populair geweest.
Purcell was persoonlijk niet steeds opgetogen over Franse muziek, die hij frivool en oppervlakkig vond maar dat weerhield hem er niet van een hele collectie van zijn muziek in Franse stijl te schrijven en op te dragen aan Charles II. De Engelse vorst verkoos namelijk Franse dansmuziek boven de meer ingewikkelde polyfone stijl van oudere Engelse componisten uit de Tudor periode als Orlando Gibbons en William Byrd.
Deze uitgave bevat een hele reeks verschillende werken die Purcell voor vioolensemble schreef en bevat dan ook Franse danssuites naast Engelse genres als 'Fantasia's', 'Pavans' en 'Grounds'. De hoofdwerken komen uit de 'XII Sonatas of III Parts' en de 'ten Sonatas in four Parts', muziek voor drie violen met een Italiaanse basso continuo stem die afwisselend op harp, orgel, klavecimbel of gamba uitgevoerd wordt. Het is geen Engels ensemble maar het Duitse Ensemble CordArte dat deze muzikale uitvoering van Purcells oeuvre verzorgt.
De Franse stijl van de suites wordt het beste weergegeven door de genereuze beweging waarmee de muzikanten deze laten beginnen. Het is een mooie prestatie om deze muziek statig maar toch bewegingsvol uit te kunnen voeren. De dansen zelf bezitten een natuurlijke, lichtvoetige ritmiek die Purcells muziek gemakkelijk dansbaar houdt. Het loont de moeite om deze cd aandachtig te beluisteren want dan pas valt op hoe de aanpak van Purcells 'Franse' muziek verschilt van de meer introvertere interpretatie die gebruikt wordt voor bijvoorbeeld de 'Fantazia's'. De danssuites, met hun vloeiende cadans en gestileerde fraseringen steken af tegen meer uitgedachte maar ook meer gereserveerde stijl van de oudere, 'Engelse' muziek maar in een archetypisch Engelse 'Hornpipe' hoort men dan weer zonder moeite voeten op de vloer meestampen. Hoewel die een cd'tje is met vioolmuziek mag klavecinist Markus Märkl mag op de voorgrond treden in een suite in d mineur voor klavecimbel en zet een boeiende, vol bravoure gespeelde lezing neer van deze driedelige danssuite. De 'Three parts upon a Ground' (waarbij een 'Ground' een steeds doorlopende baslijn is) sluit de plaat met Italiaanse bravoure en virtuositeit af.
Een mooie bloemlezing uit Purcells vioolmuziek krijgt hier een bijzonder stijlvolle en verzorgde uitvoering mee. Dit cd'tje stelt geen integrale werken voor maar pleit overtuigend voor Purcells stilistisch erg gevarieerde kamermuziek.
Meer over H. Purcell
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
