Het Canadese trio Propagandhi staat er na vier jaar wachten eindelijk terug met een vierde album. Ondertussen is er echter heel wat veranderd: oprichter, zanger en gitarist Chris Hannah liet de band in 2003 achter zich. Drummer Jordy 'Jordy-boy' Samolesky en bassist Todd 'the Rodd' Kowalski hebben in Glen Lambert een nieuwe frontman gevonden. En hun muziek scheurt nog even lekker als tevoren.
De stijl van Propagandhi danst tussen punk, hardcore en thrash/speed metal à la jaren tachtig. Geen slechte combinatie; en dat is hoorbaar op 'Potemkin City Limits'. Deze zeer idealistische groep laat twaalf enorm compacte granaten op de wereld los, met een energetische explosie van veertig minuten als gevolg. De snedige muziek draait rond de luisteraar heen, dwarrelt van hot naar her en blijft toch steeds op een vast spoor door de strakke ondertoon. Melodische mid-tempo punknummers als 'Fixed Frequencies' of 'Name and Address Withheld' worden afgewisseld met hardcoreknallers die bulken van de metalinvloeden, zoals 'Fedallah's Hearse' of de schitterende opener 'A Speculative Fiction'. De drums zijn opzwepend en strak, de gitaren catchy maar complex, de bas staat bol van de distortion en de dubbele zanglijnen zijn zeer harmonisch. De groep gooit geregeld rustige jazzy intermezzo's tussen de punkriffs door, soms voor een uitgebreid rustpunt, meestal voor zeer korte tussenstukjes die bliksemsnel weer worden gelaten voor wat ze waren. Tempowijzigingen zijn er alom bij dit drietal en de refreinen blijven steeds zeer herkenbaar. Met behulp van een akoestische begeleiding hier, een gitaar-bas-contrapunt daar, een overslaande stem tussenin, soms een effectieve tapgitaarsolo en opgefokte drumpartijen de hele tijd door, maakt dit furieuze trio een meer dan geslaagd punkalbum.
Ook qua moraal is de boodschap van Propagandhi overduidelijk: kapitalisme, commercialiteit en terrorisme worden genadeloos neergemaaid, terwijl veganisme, de natuur en dierenliefde hoog in het vaandel worden gedragen. De tekst van 'Rock for Sustainable Capitalism' liegt er niet om: I hear this year's Vans Warped Tour is "going green!" / I guess they heard that money grows on trees / Hope they ship all those shitty bands overseas / like they did the factories. Ook in 'America's Army (Die Jugend Marschiert)' -inclusief Duits kinderkoor in de intro- is hun filosofie klaar als een klontje, gebracht in de vorm van een speech. Door de talloze citaten in het CD-boekje en de uitgebreide links naar ideologische sites en boeken kan de luisteraar moeilijk om de ethiek van Propagandhi heen. Niets mis mee, maar als de nuancering wegvalt komt het enorm puberaal over, zoals in het dertig seconden durende 'Superbowl Patriot XXXVI (Enter the Mendicant)', met als tekst: "Freedom" is in lights and is shitting itself out of Post-Hippy "Call me Sir" Paul McCartney's multi-millionaire fucking mouth / Machine guns raised / Kegs secure / Beers held high / The (Presidential) Liar is in the house / Bono's in the house! / We're fucking doomed!. Nou ja, jongens... De intro van de geweldige afsluiter 'Iteration' is daarentegen weer zeer pienter: een speech van Bush onderbroken met een lachband: War crimes will be prosecuted (gelach) Criminals will be punished (harder gelach) And it will be no defense to say: "I was just following orders" (hilariteit alom en applaus). Gevat én grappig.
Propagandhi is een groep met een eigen stijl en geluid; de maalstroom van tempi en riffs die ze brengen wordt professioneel en met de juiste emotie gebracht. Punkgroepen (als het al zo nauw te definiëren valt) zoals hen mogen er meer zijn.
Meer over Propagandhi
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
