Primitive Man zweert bij de drie-eenheid en brengt allesverstikkende, loodzware en groezelige sludge met heel zware doominslag en de nodige 'Ooomph!' om een blijvende indruk na te laten. 'Scorn' is daarmee een allesbehalve makkelijk te verteren schijfje, maar flauwe mopjes over de bandnaam terzijde bewijzen deze drie heren wel over de juiste munitie te beschikken om zeven loeiers van songs op de wereld los te laten.
Alles aan Primitive Man ademt logheid uit: de gitaarklank is rauw en ongepolijst en meer dan eens laten de heren de gitaar gewoon lekker feedbacken alvorens een nieuw akkoord aan te slaan. De schurende klank maakt een groot deel van de charme uit en er is hier geen sprake van de ruis oppoetsen of wegmixen. Ze maakt gewoon wezenlijk deel uit van de klank. Ook de basgitaar mag vet en diep grommen als een gevaarlijk beest dat voorlopig nog aan de ketting ligt, maar elk moment kan losbreken om onmiddellijk wraak te nemen op de nalatige eigenaar die het monster meer dan eens tergde. De drums zijn dan weer een leuk voorbeeld van flink hakken en spaanders in het rond laten vliegen: weinig subtiel, dubbel zo effectief.
De groep begint meteen met hun zwaarste stuk muziek: het titelnummer duurt een dikke tien minuten en is zo dik en zwartgallig als een opgezwollen walvislijk dat enkel nog beweegt dankzij de kilo's maden die akelig in het rond wriemelen. 'Rags' is dan iets korter en ondanks een kleine versnelling zo mogelijk nog smeriger, met hysterische gromvocalen die zelfs een doorwinterde Neanderthaler meteen naar het kleinste kamertje laten rennen. Primitive Man bouwt op dat élan voort, maar laat nergens zo een uitgemeten sloophamer als het titelnummer voorkomen: de rest is gebalder, maar minstens even effectief. Om toch ergens een beetje ademruimte te laten, bouwt de groep ook intermezzo's in, maar die klinken ofwel als een gigantische machine die ratelt en kraakt en op het punt staat in panne te vallen, of ze zijn minstens even beklemmend als een mes tegen de keel.
Primitive Man klinkt net als de bandnaam doet vermoeden: ongepolijst, onbehouwen, grof, ruw en brutaal, maar dat maakt net dat dit schijfje een impact heeft van een meteoriet die tegen vijf kilometer per uur tegen de hersenpan knalt en er vervolgens zachtjes doorheen boort. Indrukwekkend!
