De tijd dat death metal het voornaamste exportproduct van België bleek, ligt achter de mensheid. Vandaag de dag vieren noise, sludge en vooral thrash hoogtij. Dat de Belgische jongelingen niet hoeven onder te doen voor de buitenlandse concurrentie is vooral een kwestie van besef en minder van kwaliteit, iets dat 'Corrupting Influence' van Prematory bewijst.
Het album begint alvast met een loeiende intro van formaat getiteld 'Sledgehammer': de beukende gitaarriffs krijgen het gezelschap van zwierige melodieën en het geheel is zo verdraaid stuwend dat het bloed spontaan begint te koken en de handen onnavolgbaar de lucht in worden gehesen. Het is daarom behoorlijk jammer dat Prematory daarna niet verder gaat met een splinterbom. 'Insignificance' is jammer genoeg een titel die de lading van de song vrij goed dekt, want het is een zoutloze midtempo song die nooit echt van de grond geraakt. Ook 'Down the Drain' weet niet helemaal te overtuigen en heeft vooral hetzelfde probleem dat ook 'Insignificance' kenmerkt: de midtempo regionen en quasi jonge Metallica-adoratie liggen de band gewoon niet.
Vanaf nummer vijf, 'Toxic Experiment', duiken echter de eerste adrenalinestoten op. Hier mag het tempo wat hoger en de riffs wat aparter en krijgt de op de hese schreeuw van Exodus' Paul Baloff geënte zang eindelijk bestaansrecht. En vanaf 'Lies Upon Lies' oftewel nummer zes is de groep echt uit de startblokken. Vanaf dit moment zit de vaart erin, wordt er gebeukt en geramd met snelle passages, opgefokte drumsessies en snerpende melodieën die met recht en rede doen denken aan Bay Area Thrash zoals het hoort. Hier valt trouwens op dat Exodus een grote inspiratiebron is geweest, maar dat stoort geenszins. Zeker 'Grave Raiser' kent een zwik heerlijke momenten, gaande van de opzwepende ritmeriff tot het beukende refrein. Wat zeker dient vermeld te worden, zijn de solo's. Het is vast en zeker een van de eerste keren dat een Belgische band degelijk en smaakvolle solo's weet te gebruiken, dus een extra pluim voor de friemelende snarenplukker van dienst.
Het duurt tot halfweg het album vooraleer Prematory goed vertrokken is, maar vanaf nummer zes is het raak. Als de band nog meer kiest voor snelheid en snedigheid, dan is er nog maar weinig dat hen kan tegenhouden. Jammer van de wat slappe eerste helft van het album.
