Terwijl de rook nog niet eens is opgetrokken na het baanbrekende 'One Word Extinguisher' (2003), ligt er alweer een nieuw Prefuse-album in de schappen. Gezien Scott Herrens arbeidsintensieve productiestijl, zijn oog voor detail en zijn vele nevenprojecten, moet hij een groot slaaptekort hebben. 'Surrounded by Silence' lijkt hier een afspiegeling van te zijn: het album klinkt of Herren geworsteld heeft zich opnieuw uit te vinden als producer.
Wat het meest in het oog springt, is een andere rol voor vocalen: minder opknipwerk, meer volledige zang en raps van een lange rij gastvocalisten. De mc's zijn niet de minsten: diverse Wu-Tang leden, Def Jux afgezanten en natuurlijk labelgenoot Beans. Hoewel Herren zich als producer reeds bewees in samenwerking met rappers als Mos Def en Diverse, komt hij op zijn eigen album minder sterk voor de dag. In de vocale tracks houdt hij de beats simpel en die zijn – verrassend genoeg – vaak niet bijster boeiend. Het zegt veel dat de solide remix van El-P op de single van albumtrack 'Hideyaface' het origineel doet verbleken en de raps van hemzelf en Ghostface Killah een stuk beter uit de verf laat komen. Sterker is de combinatie met Camu Tao in 'Now Your Leaving', waar het wel klikt tussen vocalen en beats: Herrens samples en Camu's deels gerapte, deels gezongen vocalen gaan een melodisch goed samenspel aan. Ook Aesop Rock zorgt voor een van de beter gelukte samenwerkingen door middenin 'Sabbatical With Options' moeiteloos samen met Herren naar 6/8-beats te switchen. 'We Go Our Own Way' met zangeres Kazu Makino is één van de vocale tracks waarin een glimp op te vangen is van Herrens onmiskenbare gevoel voor klankcollages en harmonieën, een vaardigheid die hij elders op dit album niet altijd ten volle benut.
Zo resulteert hier bijna elke track uit samenwerking: is het niet met vocalisten, dan wel met bevriende muzikanten en djs. The Books werkten bijvoorbeeld mee aan 'Pagina Dos'; DJ Nobody aan 'La Correccion Exchange'. Afsluiter 'And I'm Gone' wordt opgeluisterd door de band Broadcast, die tekent voor een melancholisch vaarwel na een wild freejazz-achtig intro. Ook in dergelijke coproducties is duidelijk dat Herren zelf uiteindelijk aan de touwtjes trekt: de ritmische patronen van zijn beats en de klankkleur van zijn samples en effecten blijven vertrouwde elementen. Zijn volledig eigen stijl van knippen en combineren van microsamples komt bijvoorbeeld op de voorgrond in het semi-instrumentale 'It's Crowded'. Noemenswaardig is ook de solotrack 'Expressing Views is Obviously Illegal', waar onder andere gespeeld wordt met opgeknipte vibrafoonloops; voorts de mooie cello-samples in 'Gratis'. Zo zijn er aardig wat tracks met interessante momenten en ideeën. Desondanks is het zoeken naar tracks die Herren's gebruikelijke kwaliteitsstandaard halen. Helaas doet het cliché opgeld: een ambitieuze gastenlijst maakt een album niet persé beter. Dat er meer in gezeten had, is te horen in bijna al zijn eerdere werk.
Meer over Prefuse 73
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
