Het is misschien niet zo algemeen geweten, maar de Italiaanse alternatieve gitaarscène boert uitstekend. Een van de interessantste figuren uit deze scène is ongetwijfeld Xabier Iriondo. In 2007 leverde hij met Uncode Duello een subliem avantgarderockmeesterwerk af en werkte hij succesvol samen met Zu en Ovo. Met Mattia Coletti vormt hij Polvere en deze release, ook uit 2007, is alweer een schot in de roos.
De twee heren trachten akoestische muziek te combineren met elektro-akoestisch experiment en elektronica. Het duo schotelt zes miniatuurtjes voor waarbij stemmige, haast opgewekte, gitaarfolkmelodieën worden geserveerd met een experimenteel, elektronisch sausje. Daarbij balanceren de tracks mooi op de grens van het akoestische en het digitale en zijn ze subtiel gemixt. Zo is in het begin van 'Dust Folk Song #1' de hoofdrol weggelegd voor een repetitieve, akoestische gitaarlijn, terwijl in de achtergrond snippers gitaarnoise en percussie opdoemen. Langzaam verbrokkelt de gitaarmelodie terwijl het achtergrondgeluid in intensiteit toeneemt en naar de voorgrond verhuist. Verder in de track smelt alles ten slotte samen voor een volumineus einde. In '78 (Traditional)' is een sample van Oosterse volksmuziek (snaarinstrumenten en vrouwenzang) het uitgangspunt voor een potje warme knutselgitaarfolk. Bijzonder knap is '...And If You Slam The Door (...To Fabio Magistrali)' waarbij een onverstoorbaar doorkabbelende gitaarlijn geflankeerd wordt door onder meer het bewerkte geluid van een piepende deur. In de finale van het nummer nemen distortiongitaren en heftige percussie het zaakje over en stevent de track af op een heerlijk chaotische climax. Wanneer deze razernij plots tot stilstand komt, wordt de luisteraar nog heel even getrakteerd op een prachtig snuifje rauwe, elektrische bluesfolk in ware lofi-stijl.
De muziek van Polvere past in het lijstje van freakfolkbands zoals No-Neck Blues Band, Sunburned Hand of the Man en Six Organs of Admittance. Door de knutselvlijt en het gedweep met avant-garde, doet dit werk qua sfeer ook sterk denken aan de muziek van pakweg Fred Frith. Met zijn beperkte duur van slechts 20 minuten is dit pareltje zoals het perfecte borrelhapje in de aanloop naar een feestdiner. Het wakkert de honger naar meer alleen maar aan.
Meer over Polvere
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
