Playdoh is een merk van speelgoed bouwsteentjes voor kinderen. Het is echter ook een Franse band die zich nogal graag in de duistere ondergrond nestelt. Met hun tweede plaat 'Fragments' presenteren ze zweverige en gefragmenteerde nummers die steunen op elektronica en aangevuld zijn met live ingespeelde partijen of zang. Als een ware puzzel schotelt Playdoh hier geluidsfragmenten voor die inderdaad zoals bouwsteentjes vaak mooi in mekaar blijken te passen. Toch opgepast voor enkele scherpe hoekjes en kantjes!
De gelaagde, ambienteske muziek die 'Fragments' bevat is telkens een zorgvuldig opgebouwde constructie. Playdoh brengt variërende klankimpressies met veel trage, langgerekte tonen. Zoals de titel doet vermoeden, zijn die soms erg vaag afgebakend. Een begeleiding die soms niet meer is dan één steeds herhalende en hypnotiserende noot wordt opgevuld met veel subtiele en afwisselende elektronica. Zo hebben deze 10 verschillende geluidsknipsels wel telkens een vaste basis, maar durven ze soms erg vreemde bokkensprongen te maken. Gelukkig gebeurt dit telkens met een zelfde kalmte en sereniteit, zodat het over- en weergewip van Playdoh goed kan gevolgd worden. De band gaat echter nog verder. Nummers als 'True' zijn gebaseerd op live ingespeeld drum-, bas- en gitaarwerk. Door de toegevoegde zang van Florent Bérenger, wordt de muziek steeds meer afgelijnd en komen er zowaar echte songs tevoorschijn. De lang uitgetrokken opbouw ervan doet zelfs een beetje postrock-achtig aan. De mooiste combinatie tussen live spel en technologie vormt misschien wel 'Tout me Parle', waarin na een soundscape van 3 minuten plots met een drumpatroon invalt, waar zanger Bérenger zacht doorheen begint te scanderen. Een logische inhoud moet van de Engelstalige teksten overigens niet verwacht worden, maar ze geven de vele "fragmenten" wel mooi vorm (tenzij het om wat vrouwelijk gemurmel gaat van zangeres Marielle Martin tegen een achtergrond van valse klankkleuren, zoals in 'Ardor'). Al bij al is 'Fragments' dus een erg gevarieerde cd, die soms aardig kan overtuigen, maar op andere momenten nogal inhoudsloos aanmoddert.
'Fragments' is, zoals de titel doet vermoeden, niet meteen een erg homogene plaat. De rust en kalmte waarmee de verschillende klankexperimenten gepresenteerd worden, bieden echter wel de kans om de schoonheid ervan in te zien. Op deze manier is Playdoh een band die de brug tussen pc en werkelijke vingerkunsten soms mooi weet op te bouwen.
Meer over Playdoh
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
