De titel is een vette knipoog naar Gary Numans hit 'Are Friends Electric'. Daarmee scheidt het Antwerpse duo Plastyc Buddha zich duidelijk af van haar strakke loungeverleden waarmee hun debuutplaat 'Throwing Stones in Placid Pools' zo veel succes oogstte. Samples moeten wijken voor live ingespeelde partijen. Caraïbische golven die over het Sint Annastrand spoelen? Moet kunnen!
Met de Magnus wederhelft CJ Bolland achter de knoppen voor het eindgeluid staat de wind alvast goed in de zeilen. Het feit dat Plastyc Buddha naast triphop en lounge ook uitstapjes maakt naar trance, breakbeats of zelfs elektro (zoals in het overheerlijke 'White Sands') siert de groep. Dit tweetal maakt diepgelaagde en erg uitgebalanceerde elektronica. Een vaste melodie, een gevatte, gedigitaliseerde baslijn en een mooie resem aan subtiele technologische toevoegsels die ritmen breken en leegten opvullen vormen steevast erg gevatte nummers met internationale uitstraling. De Neneh Cherry-achtige stem van Lisa Renfrum op opener 'Scare Myself' had niet meteen gehoeven. Het is de samenzang die meestal terugkeert op deze plaat – de mooie harmonie tussen man en vrouw – die (hoewel vaak metaalachtig vervormd) veel meer aanspreekt. Dat maakt dat deze plaat nogal een popgezinde uitstraling heeft, terwijl hij toch bulkt van de fijne, vooruitstrevende elektronica. Dat alles leeft onder dezelfde kalme gemoedsrust die in het vorige lounge leventje van Plastyc Buddha ook zo heerste. Deze keer mag er echter ook af en toe gedanst worden. Met een fijne melodie in het achterhoofd, is dat misschien nog niet zo'n slecht plan.
'Our Friends Eclectic' is, op de titel na, een dikke stap voorwaarts! Na een gerenommeerd debuut is dat toch best een mooi gegeven. Ga overigens gerust ook eens kijken wat Plastyc Buddha in stevig uitgedoste versie live te bieden heeft... Sint Anneke is cool!
Meer over Plastyc Buddha
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
