Noem het intelligente dance, warme elektronica of een mooie vorm van drum 'n' bass, Plaid laat zich niet zo gemakkelijk catalogiseren maar levert wel weer iets met stijl af. Dit duo uit Engeland brengt voor de vijfde keer een bijzondere plaat uit op het Warp-label. Een plaat waarvan de onvoorspelbaarheid in ritme en melodie intrigeert en de melancholie beklijft. Over 'Spokes' zal gesproken worden.
In de jaren tachtig deden schoolmaten Ed Handley en Andy Turner aan breakdancen. Met de komst van de acid house en de techno uit Detroit besloten ze om de muziek te maken waarop ze tot dan gedanst hadden. Met gevoel en met succes. Anno 2003 is er 'Spokes' waarop je kan dansen en waar je naar kan luisteren. De drum 'n' bass is - in al zijn verbasterde vormen - meer dan vroeger aanwezig in de 10 nummers die allen tussen de vijf en de zeven minuten duren. Het zijn inventieve, snelle, over elkaar geschoven beats die nooit lang hetzelfde blijven klinken. Agressief en overdadig in 'Cedar City', hyperkinetisch skippend in 'Upona' en 'Quick Emix' of industrieel en kil in 'Crumax Rins' en 'Marry'. Wat Plaid zo bijzonder maakt is dat je de beats niet los kan zien van (de rijkdom van) de melodie. De benaming drum 'n' bass doet dan ook niet helemaal recht aan de muziek op 'Spokes' want die overstijgt deze twee elementen. De ritmesectie gaat hier vaak op in de melodie of verwordt tot een - niet 'het' - ingrediënt van de rijke en bijzonder goed georkestreerde mix. Trage melodieën, krakende elektronica en donkere drones zweven er ergens rond.
'Spokes' opent ritmeloos met de warmste keyboards plus zang ooit ('Even Spring'). De verrassing is compleet als plots scherpe, krakende drums het overnemen. Vanaf dan wordt het spannend want dan kan je als luisteraar - de hele cd lang - op zoek gaan naar de melodie die verstopt zit onder de dikke lagen elektronica. De plaat zakt jammer genoeg een beetje in, maar het vierde nummer 'Zeal' neemt de draad weer op. Fabrieksgeluiden worden een duistere soundtrack voor een detectivefilm en melodie en ritme ondergaan verschillende metamorfoses zonder dat de luisteraar er erg in heeft. Waanzin! 'Cedar City' brengt smachtende synths die in kathedralen lijken te zijn opgenomen en de luisteraar naar binnen proberen te lokken. 'B Born Droid' brengt triphop-eenvoud en oosterse rust. Vrolijkheid is er in 'Get what you gave': calypso steeldrums nodigen iedereen uit tot break-limbodansen op een feestje bij het zwembad. 'Spokes' brengt geen platte dance waar ter verfraaiing van de beats wat ijle vrouwenstemmetjes en simpele melodietjes bijgekwakt zijn, maar muziek waarover nagedacht is - Ed en Handley maakten de basis van de plaat op tour en bewerkten deze vijf maanden in de studio. Vakmanschap.
Meer over Plaid
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
