Pilot Balloon is een duo dat de grenzen tussen postrock en hiphopbeats aftast. Judson Mac Rae is een klassiek opgeleid componist die ondermeer jazzgitaar en doedelzak speelt, de andere helft van Pilot Balloon is Kaeoflux die een achtergrond als hiphop-dj heeft. Deze CD is de combinatie van al hun invloeden.
De hoes vat mooi samen hoe 'Ghastly Good Cheer' klinkt: een donkere collage van verschillende invloeden. Een forse bol prikkeldraad rond de tracks zorgt er voor dat we nooit in slaap vallen tijdens het luisteren. Het geëxperimenteer loopt wel af en toe uit de klauw en tast soms de kwaliteit van de composities aan, wat jammer is. Pilot Balloon klinkt in die gevallen slechts als de som van de delen en valt door de mand. Het album komt niet over als een kloek geheel maar eerder als een verzameling ideeën en fusies die af en toe vonken oplevert. Een stotterende ritme met een gitaarsolo er overheen geplakt op de openingstrack kan bijvoorbeeld niet langer dan één luisterbeurt boeien. De struikelende hiphopbeats die meestal netjes onder de negentig beats per minuut blijven zijn op sommige nummers meer een vloek dan een zegen. Maar gelukkig zijn er nog een rits sterke nummers die veel goed maken. Een aanrader is om het album achterstevoren te beluisteren, want dan begin je onmiddellijk bij 'Vampire Tonic', dat zich kan meten met het beste van DJ Shadow.
Minder aangenaam zijn de momenten waarop draaitafelman Kaeoflux een stukje begint te rappen. Liefhebbers van dit soort abstracte poëzie zoeken misschien beter hun heil bij labels zoals Anticon en Def Jux die hiervoor interessantere acts in huis hebben. In het Pilot Balloon concept schuilt de potentie van een creatief instituut zoals Stereolab, maar voor het grootste deel van deze CD kan het duo dit niet waar maken. Mac Rae is echter wel een meester in het zorgvuldig opbouwen van een spanning die net niet tot ontploffing komt en kan moeiteloos solliciteren naar een plaats op één of andere hippe soundtrack. Liefhebbers van de laatste lichting Ninja Tune artiesten zoals Fog en Chicken Spit moeten zeker checken of er voor hen ook iets te rapen valt op deze release.
De muziek van Pilot Balloon klinkt steeds filmisch, maar kan niet altijd op eigen benen staan. Recente probeersels van artiesten uit de postrockhoek leverde ons al een stortvloed van experimenten op die niet altijd muzikaal even interessant waren, zo ook deze release. Beluisteren op eigen risico dus.
