Na het schitterend ziekelijke 'Terrifyer' was het afwachten welk ongewild lelijk kind het Amerikaanse Pig Destroyer nu over de wereld zou uitspuwen. Deze band begon in 1997 als een destructief grindcoretrio, liet 'Explosions in Ward 6' op de wereld los en na het tweede extreme 'Prowler in The Yard' was het tijd voor 'Terrifyer', een geflipte mix van death metal, thrash metal, grind, punk en hardcore. De opvolger, 'Phantom Limb', gaat in dezelfde lijn verder en of het ditmaal om een geslaagde Rosemary's baby gaat, blijft natuurlijk de vraag.
'Rotten Yellow' zet naar Pig Destroyer-traditie in met een ADHD-bulldozerriff van gitarist Scott Hull, de geschifte vocalen van patiënt J. R. Hayes en het blastende, chaosopwekkende maar precieze drumwerk van Brian Harvey. Nergens op deze plaat neemt dit trio gas terug, afgezien van de samples van onder andere gepijnigd geschreeuw en een verslaggeving over brandslachtoffers. Van 'Rotten Yellow' tot en met 'Phantom Limb' stuurt Pig Destroyer een heerlijke set bastaardkinden van death, grind, hardcore en punk op de luisteraar af. Toch laat de band een andere kant zien op 'Loathsome': zoals de rest van het peloton tracks neemt dit nummer evenwel geen gevangenen maar fungeert, met de rollende basdrums en thrashy gitaren, tussen de snelle furieuze artillerie eventjes als zware tank die alle trommelvliezen verplettert op zijn weg. Het vindingrijk getitelde 'The Machete Twins' wekt evenzeer dit zalige gevoel op. Op 'Heathen Temple' lijkt het Amerikaanse trio terug volgas te geven maar ergens een kwart verder maakt het plaats voor angstwekkende stemmen met ritmische gitaren. De track eindigt met een stoner metalriff en een heerlijke tweeledige gitaarpartij. Met nummers als 'Fourth Degree Burn' en 'Girl in The Slayer Jacket' herneemt Pig Destroyer zijn vernietigende route maar maakt ook plaats voor tragere, zware en/of beangstigende passages. Het enige probleem op 'Phantom Limb' is echter dat Pig Destroyer op 'Terrifyer' de (soms quasi romantische) angst, de brutale absurditeit en de choquerende razernij beter wist te vatten. Een prettig gestoorde opname van allerlei vreemde geluiden (de zin Medication time, medication time..., een hels lawaai in een verlaten keldergang, een folk/countrynummer op een radio dat erop volgt dat vervolgens eindigt en alleen het geluid van krekels 's nachts dat overblijft) sluit de plaat wel heel absurd en vreemd af.
Pig Destroyer doet het weer eens maar iets minder: toch is hun absoluut gestoorde vorm van metal brutaal, geschift, bestraffend en het meest van al lukt het gewoonweg heerlijk. Niet voor gevoelige katholieke zieltjes.
Meer over Pig Destroyer
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
