'Red your Blues' werd eigenlijk al in 2001 uitgebracht in de VS, waar het album hoge ogen gooide en momenteel zelfs uitverkocht is. Picastro zag dit succes onder meer bekroond met deze Europese release en een plaatsje op de soundtrack van de Amerikaanse reeks '24'. Met dit verrassende debuut verovert de groep rond de Canadese singer-songwriter Liz Hysen een plaatsje in de indiescène naast groepen als Smog en Rachel's.
Al uit het openingsnummer 'Winter Notes' blijkt dat Picastro allesbehalve een stereotiepe singer-songwriter is. Met drum, gitaar en vooral cello wordt een heel eigen geluid gecreëerd, dat nog het best aansluit bij de postrock van Godspeed You! Black Emperor. Deze instrumentale stukken, waarin een lage, slepende cellonoot voor de nodige suspens zorgt, nemen een belangrijke plaats in en bepalen de melancholische, dreigende sfeer van het nummer. Hysens stem past hier perfect bij: nauwelijks verstaanbaar mompelend / zingend versterkt ze de depressieve stemming, al komt haar stem amper boven de instrumenten uit. Het eindresultaat is een nummer dat de luisteraar meesleept van begin tot einde. Met 'Mine' bewijst Hysen dat haar ingetogen stem ook in een sobere instrumentatie – akoestische gitaar en cello – overeind blijft. De hoekige, springerige gitaarstijl laat bovendien zien dat de vergelijking met een indieband als Smog niet geheel onterecht is. Uit 'Meat' blijkt dan weer dat Hysen ook Sonic Youth in haar platenkast heeft staan. De akoestische gitaar waarmee het nummer begint, wordt in de langgerekte outro zodanig overstelpt met dissonante cellonoten en feedbackende gitaren dat het nummer ontaardt in georkestreerde chaos. Deze sound is echter geen alleenstaand geval: dergelijke experimentele geluiden komen in bijna alle nummers terug, zij het minder prominent, en passen uitstekend bij de donkere sfeer van het album. In extreme gevallen echter, zoals het volledig instrumentale 'Night of the Long Knives', is deze noise-rock erg ontoegankelijk en zal zeker niet iedere luisteraar dit weten te appreciëren. 'Red your Blues' is dan ook een groeiplaat die meer dan één keer luisteren nodig heeft om zich helemaal te laten kennen.
Picastro is echter zeker geen epigoon van de vermelde groepen. Uit hun invloeden hebben ze zorgvuldig een sound gedistilleerd waarvan cello en Hysens stem de eigenheid verzekeren. Het geheel klinkt bij wijlen slordig en lofi – het gaat hier niet om geschoolde muzikanten, wel om muzikanten die hun instrument goed beheersen – maar dat is ten dele de charme van het album. Voor liefhebbers van bovenstaande referenties is 'Red your Blues' een absolute aanrader, maar ook wie van donkere, melancholische muziek met een experimenteel randje houdt, loont het de moeite dit knappe en veelbelovende debuut te beluisteren.
Meer over Picastro
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
