De cd zet in met een combinatie van een rond klinkende elektrische gitaar en zijn akoestische broer als begeleiding. Deze combinatie, bekend uit het Chris Isaak repertoire, weet de muziek van bij aanvang een eigen geluid te geven. Opener 'Are You There' zet zo onmiddellijk de sfeer van dit album. Door lange nummers (soms meer dan 7 minuten) krijgt de muziek meer dan tijd om een juiste stemming op te bouwen. De combinatie van gitaren vol effecten (een delay of echokamer is nooit ver weg), meerstemmige zang, strijkers en een tapijt van akoestische gitaren geven een zweverig effect aan de muziek. Het is op deze punten dat de vergelijking met Pink Floyd te maken is. Het slot met opera allures geeft een extra dimensie aan het nummer.
Lang uitgesponnen nummers kunnen een kracht of een zwakte zijn. In 'Sway' balanceert Phaser op de grens tussen beide. Op deze cd is de lange opbouw nog een troef maar nog meer zou van het goede te veel zijn. De echte balans, die bij de eerder vermelde grootmeesters van Pink Floyd aanwezig is, kan in de toekomst nog beter benaderd worden. Al zit de groep in 'Life and Illusion' wel zeer dicht bij de perfectie. Deze sterke song krijgt van dit Amerikaans collectief ongekende climaxen door een afwisseling van scheurende gitaren en meerstemmige zang. 'Sweet Marie' begint veelbelovend op piano en weet dit niveau via o.a. goed uitgebouwde zangpartijen tot het einde te bewaren.
'Sway' is een sterke cd waarop Phaser sterke songs sterk weet op te bouwen via een grote verscheidenheid aan troeven. Zij weten een sfeer in de muziek te brengen binnen hun lange nummers. Phaser balanceert op de grens van hoe lang een song kan zijn maar blijft aan de juiste kant van de lijn.
Meer over Phaser
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
