Surfmuziek. Een hype rond 1995, maar het genre komt natuurlijk niet uit de lucht vallen. Phantom Frank zet al jaren zijn gitaarsnaren in vuur en vlam en knutselde een geniale cd in mekaar waar surf het beginpunt is, vermengd met een resem andere genres.
The Treble Spankers waren de juiste band op het juiste moment: surfend op de Pulp Fiction-golf scoorde de Nederlands band met de plaat 'Hasheeda' zowel bij critici als bij het grote publiek. Een voorliefde voor Oosterse melodieeën werd gecombineerd met de typisch 'natte' gitaarsound die begin jaren zestig furore maakte in Californië. Na een succesvolle tour dook de groep de studio in, maar toen liep het fout, stergitarist Frank Gerritsen werd ernstig ziek, de band splitte en de opvolger van 'Hasheeda' bleef in de kast. Een herstelde Gerritsen bleef niet bij de pakken zitten en komt nu op de proppen met een solo-cd, waarbij hij zelf alle instrumenten en samples voor zijn rekening neemt. De basis blijft nog steeds de reverb van zijn elektrische gitaar, maar er wordt driftig geëxperimenteerd met Arabische melodieën, electro, Indiase zang, country en punk. Terwijl de Treble Spankers soms al eens razend rockend uit de hoek durfden te komen met een gitaar die uit de boxen spatte, houdt Frank het allemaal luchtig en loungy. Denk hierbij vooral niet aan slechte 'Ibiza'-compilaties, maar eerder aan relaxen bij de bar met een buikdanseres in het vizier en een Martini in de hand. Zoete gitaren uit Hawaï komen je tegemoet terwijl Frank de effectpedaal nog wat dieper indrukt en de zomer stilaan op z'n einde loopt. Behalve een virtuoos gitarist is hij ook een man met oog voor arrangement; elke track werd bijgevijld tot hij perfect paste in het decor, maar dit wil niet zeggen dat het hier een soft plaatje betreft. Als achtergrondmuziek zal dit de nodige wenkbrauwen doen fronsen in positieve zin, want wie komt er in godsnaam op het idee om een Kraftwerkmelodie te combineren met country in 'Dusseldorf Hbf.' ? De gitaar raak je nooit beu want bij elk nummer introduceert Frank een nieuw element in de mix zodat je reikhalzend uitkijkt naar de volgende track. 'Dead Man Surfin' wereldmuziek noemen is verre van correct, Phantom Frank lijkt hier in vijftien nummers rond de aardbol te reizen maar de gitaarsound blijft door elke track echoën. Een nuttige aanschaf voor elke horecazaak en bovendien een ideale filmsoundtrack.
Surfmuziek. Saai en voorspelbaar ? Niet als het aan Frank Gerritsen ligt; gewapend met jaren gitaarervaring en een brede muzieksmaak produceerde hij 'Dead Man Surfin', een pareltje dat je meevoert van de stranden van Hawaï tot aan de Marrokaanse woestijn. Uitstekende plaat.
Meer over Phantom Frank
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
