Peter, Bjorn and John zijn drie Zweedse singer-songerwriters –en ja, dat zijn hun echte namen- die reeds voor de derde maal hun liedjes verzameld hebben op een album. De titel, Writer's Block, slaat dan ook op het collectief van songwriters en niet op het gebrek aan inspiratie. Het album maakt immers duidelijk dat de drie hier hoegenaamd totaal geen last van hebben.
Om toch wat die illusie te geven, begint het album met een vijftiental seconden gestommel en wat onzeker getokkel op de piano, alsof men niet goed weet wat te spelen. Daarna begint echter het redelijk geweldige 'Objects of my Affection'. De gitaren rocken stevig doch catchy, terwijl een trommel de song begeleidt met het typische ritme dat ook bij marcherende legerkolonnes gebruikt wordt. Naar het einde toe hoor je ook gefluit op de achtergrond, iets wat de drie op het album wel vaker gebruiken.
Het absolute hoogtepunt van dit album is het onweerstaanbare radiohitje 'Young Folks'. Het begint met een lekker frisse slagwerkcombinatie van maraca's en conga's, ondersteund door een funky baslijntje. Hierboven komt dan de gefloten melodie, die de rest van de dag in het hoofd blijft rondzweven. Vocaal krijgen Peter, Bjorn en John de steun van Viktoria Bergsman van The Concretes, wiens zwoele en verleidelijke stem het nummer vervolmaakt. Ook het volgende nummer 'Amsterdam' tracht aan de hand van (eens te meer) gefluit, een kwiek synthesizerdeuntje en de wat kinderlijke zanglijnen een zwoel zomers sfeertje op te roepen, maar mist een beetje de schwung van zijn voorganger. 'Paris 2004' lijkt eenvoudig te starten, maar het mijmerende liedje is wel degelijk een pareltje en het tweede echte hoogtepunt op de cd, met op de achtergrond een dansend flamenco-gitaartje. Naar het einde van het album toe krijgen we nog songs die gretig putten uit de sixties. 'Let's Call it off'' had bijvoorbeeld even goed een Beatlesnummer kunnen zijn. 'The Chills', het enige nummer dat de drie samen schreven, klinkt dan weer veel moderner met een stevige up-tempo drumbeat en dito bas. Het dromerige sfeertje blijft ook hier echter steeds aanwezig, vooral in het refrein.
De twee laatste nummers lonen niet echt de moeite en vooral in 'Poor Cow' is de zang op het valse af. Waarschijnlijk bewust maar het levert niks bij aan de op zich al redelijk zwakke song. De CD bevat dus zowel hoogtes als laagtes. Maar als alle nummers de topkwaliteit van 'Young Folks' zouden halen, kon nu al van een tijdloze klassieker gesproken worden. Voorlopig kan men het echter houden op een vrolijk en gevarieerd zomeralbum.
Meer over Peter Bjorn And John
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
