Acht jaar geleden richtten Sole en Pedestrian het klasselabel Anticon. op. Met elke plaat die het label uitbrengt stijgt hun cultstatus een beetje meer. Dat is niet anders met Pedestrians debuutalbum 'Volume One: unIndian Songs'. Het is moeilijk om aan een bespreking van een cd als deze te beginnen omdat er gewoonweg teveel te zeggen valt. Pedestrians snedige teksten reflecteren de hiphopgeschiedenis en sociaal onrecht, hier en daar vermengd met een stevige dosis cynisme en zwarte humor. De citaten, samples, verschillende rapstijlen dagen de doorwinterde hiphopfan uit, maar ook zonder de referenties te begrijpen, blijft dit een heerlijke plaat. De bijbel en preektradities worden op wereldse wijze gecombineerd met citaten die gaan van Goethe, Lorca en Dylan Thomas tot een commercial van Volkswagen. De dood is een veel gebruikt thema. Muzikaal gezien is het album het best te omschrijven als eclectisch. Old school style wordt vrolijk doorkruist door vlagen gestoorde funk, ironische country en lyrische soulpassages.
Na een vijfenveertig seconden lange intro die klinkt als de een of andere Black Panter bijeenkomst opent 'O Hosanna' toepasselijk met een orgeltje. Het nummer is voortdurend in beweging en ontwijkt het al te repetitieve dat hiphop zo kenmerkt. Een uitgebreide rap van NAS, citaten van Beck, Ice-T en Pete Seeger smukken de tekst op. Het lied in een lied 'People Pass' wordt gevolgd door vijf lijnen gezongen door Why?. Na een kleine haperende, hortende passage (zowel in het ritme van rap als van drums) wordt verder gegaan met het nummer. Een gospelkoor verzorgt in de verte de outro. 'The Lifelong Liquidation Sale (1850-1950)' is harde kritiek op het economische systeem van de Verenigde Staten. Ook hier is muzikale versnippering een integraal deel van de boodschap. Het korte eerste deel scheurt door de kamer met hamerende gitaren en vette analoge drums. De stem klinkt zeer gefilterd. Een huilende orgelwolk verandert de agressie, maar de beklemmende sfeer blijft. Wanneer de zware overdrive-gitaar weer invalt, krijgt Pedestrians beukende flow extra kracht. Ironie troef in het korte 'The History Channel ...': Telephone Jim Jesus speelt hier lekker ouderwetse country op gitaar. Het begeleidend gesprek op het einde met een gepensioneerde blanke Amerikaan met een verdacht Zuiders accent, maakt het ding tot een grap. 'Anticon.' is een ode aan het label. Het nummmer bestaat uit vijf delen die door Dose, Jel & Elias, Pedestrian, Why?, en Passage. gerapt worden. Het lied is een etalering van anticons kracht. Jazzy saxofonen, slepende scratches, tingelende gitaren, beats die haperen en weer vertrekken, de collage zit vol pittige details waardoor het nummer gewoon eist om herbeluisterd te worden. De afwisseling in stemgebruik is geniaal: lyrisch gezongen tekst, zwaar brommende raps, slome spoken word en razendsnelle flows en een inspirerende samenwerking tussen de anticon. artiesten zijn de grote smaakmakers. Dit is karakteriserend voor het hele album, maar komt hier opvallend naar voor.
'Volume 1: unIndian Song' is een complexe hiphopplaat waar men niet over uitgepraat of uitgeluisterd raakt. De afwerking van de plaat is tot in de puntjes verzorgd en in veel nummers laat het genie Why? zijn afdruk na: naast de talloze backing vocals speelde hij ook vele herkenbare gitaar-, bas-, en orgelpartijen in. Pedestrian maakt het zich met sterke, eclectische debuut moeilijk. Hoe het verder moet na zo'n compleet album, is de vraag.
Meer over Pedestrian
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
