In 2004 veroverde deze jonge Ierse dame de harten van vele folkliefhebbers met haar debuutalbum 'Red Colour Sun'. De pretentieloze onschuld in haar stem en de mix van traditionele Ierse folk met overzeese invloeden, zorgden voor een alom geapprecieerd, volwassen sound. Voor haar nieuwe album, 'Hush', koos Scanlon voor bestaande Ierse nummers en teksten, maar ging ze als extraatje haar mosterd halen in het banjotokkelende Zuiden van de Verenigde Staten.
De zwevende violen en doorleefde teksten van Ierse folk samensmelten met de opzwepende banjo- en gitaarspelen van bluegrass en country. Scanlon start traditioneel met de eerste twee nummers van het album, om dan deze verrassing op het publiek los te laten.'Wearin' the Britches' en 'The Lambs on the Green Hills' zijn traditionele Ierse folksongs. De Volkse teksten van het eerste vond ze toevallig tussen een hoop boeken die ze thuis had. "So come all young men where e'er ya be and listen to my lamentation / I courted a girl beyond compare and loved her with admiration." De door de typische viool ondersteunde verhalen van oude, Ierse Guinnessverzetters voeren automatisch mee naar die donkere, sympathieke kroegjes die Ierland rijk is. 'The Lambs on The Green Hills' is een Iers volkslied dat zowat elke Ier vanbuiten kent. Hoewel een van de originele versies, van Mazz O'Flaherty, een opzwepend, druk nummer is, houdt Scanlon het traag een meeslepend. Met een rustige gitaar en trage viool voert Scanlon de luisteraar mee over de idyllische groene heuvels van van Ierland. Vervolgens de revelatie. Scanlons versie van het ietwat duistere 'The Demon Lover'. Het nummer, ook wel gekend onder de naam 'The House Carpenter' of 'James Harris', is een maritieme, katholieke parabel over verboden en liefde. En hoewel het Ierse er muzikaal en tekstueel afdruipt, (die typische melodische melancholie en violen die elk haartje recht naar boven doen rijzen), wordt dit nummer door een sublieme banjo-ondersteuning nog extra kracht bijgezet. Scanlon wordt bijgestaan door de diepe stem van Darrel Scott. 'Farewell My Love, Remember Me' zet trager in. Qua ritme nijgt het nummer meer naar rustige countrymuziek, maar de thematiek en melodie zijn zo Iers als de tinnefluit.
Scanlon heeft met 'Hush' een mijlpaal gezet in haar eigen geschiedenis. Ze trekt de registers open en weet met elk nummer meer te verrassen. Sprookjes, melancholische pareltjes en Ierland als grote liefde ondersteunen met het beste wat de VS qua folk te bieden heeft, doen dit album in zeker opzicht zelfs een soort ode aan Ierse folk lijken. Opmerkelijk, maar daarom niet per se negatief, is dat er op heel het album geen enkele tinnefluit te bespeuren valt. Dat Ieren in hun eigen muziek steeds over hun eigen land zingen, is een magie die enkel zij zo perfect weten te bevangen.
Meer over Pauline Scanlon
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
