Paul Flaherty en Chris Corsano zijn een dikke acht jaar geleden begonnen met samen te spelen en hebben gaandeweg een stevige cultreputatie opgebouwd. De no-nonsense aanpak waarmee het duo met vrije improvisatie en free jazz omspringt is dan ook aanstekelijk, net als het vuur waarmee ze hun eigenwijze ding doen. Ze zijn ook niet vies van samenwerkingen met muzikanten buiten het jazzmilieu, getuige bijvoorbeeld de recente releases met noisemuzikant Spencer Yeh (van Burning Star Core). 'The Beloved Music' is een registratie van een concert dat het duo in 2004 in Louisville, Kentucky afwerkte en het weerspiegelt perfect waar het duo voor staat.
Drie stevige moten improv krijgt de luisteraar hier om de oren geslagen. Veel tijd heeft het duo niet nodig om in de opener van deze set, 'The Great Pine Tar Scandal', de intensiteitmeter volledig in het rood te doen overslaan; Al snel denderen Corsano's percussieritmes op volle kracht: heftig roffelend op de toms, veel accenten op de cimbalen en de improvisaties voortstuwend met pulserende basdrumstoten. Zijn speelstijl is haast instinctief, nooit strak of met berekende wiskundige precisie maar heel organisch en constant in verandering. Daarbovenop ontbindt Flaherty - in de eerste track nog op altsax en daarna op tenorsax - zijn duivels. Spervuren van verwrongen nootsequenties stoot, spuwt en blaast hij uit zijn kreunende sax, het ene moment nog vloeiend en zuiver maar al snel volledig in overdrive. Zijn energieke speeltechniek doet denken aan Albert Ayler, Glenn Spearman en ook wel Peter Brötzmann. Niet enkel omdat hij ook zo'n verschroeiend, heerlijk scheurend saxgeluid weet te produceren maar ook omdat er zelfs in de freakerigste uitbarstingen echo's van de rijke jazztraditie te horen zijn. Een set van ononderbroken en woest powerblazen kan live voor vuurwerk zorgen, voor een beluistering achteraf is het vaak een vermoeiendere affaire om volledig uit te zitten. Deze set blijft mijlenver van een dergelijke eendimensionaliteit. Als eb en vloed vloeien explosies van woest percussiewerk en extatisch schreeuwend saxofoonspel over in passages van bezinning en introspectie. Dan sijpelen flarden rauwe blues door in Flaherty's saxofoonspel, dat melodieuzer en emotioneler gaat klinken.
De drive van dit tweemansleger is enorm en de improvisaties zijn witheet van intensiteit. Die tomeloze energie vertaalt zich in een wild om zich heen schoppende free jazz en improv die vermoedelijk voor velen te zware kost is. De fans van het genre daarentegen snellen (of surfen) naar de (virtuele) platenboer.
Meer over Paul Flaherty / Chris Corsano
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
