George 'Corpsegrinder' Fisher is geen onbekende naam in metalland. Eerst maakte hij het mooie weer als vocalist van Monstrosity, maar tegenwoordig is hij vooral gekend van bij Cannibal Corpse. Waar Cannibal Corpse steevast de brute toer op gaat en de botte hakbijl hanteert, blijkt dat George nog een gevoeliger botje in zijn lijf heeft zitten. Paths of Possession is daarvan duidelijk het voortvloeisel. Er zit verdacht veel melodie in deze nummers en bitter weinig death metal. Paths of Possession valt gemakshalve te catalogeren onder de noemer van melodieuze death thrash. Het enige wat jammer is aan deze release is dat ze niet bepaald vonken geeft.
Vanaf opener 'Darklands' tot afsluiter 'The Icy Flow of Death' hanteert Paths of Possession hetzelfde truukje. Er wordt niet bovenmatig snel gespeeld, de logge gitaarmuur wordt geregeld doorbroken met tierlantijntjes en vlotte gitaarpartijen die het zware doorbreken. Dat kan best een recept voor succes zijn. Zo heeft zowat de hele Scandinavische Gothenburgscene bands als In Flames of Dark Tranquillity voortgebracht. Het is alleen jammer dat het met dit Amerikaans combo niet wil lukken. De vonk slaat nooit uit de pan en het geheel kabbelt voort aan een gezapig tempo. Dat kan niet de bedoeling geweest zijn. Ook al is dit geen death metal, metal zou het bloed uit hoofden moeten persen en aanzetten tot wilde braspartijen en gefingeerde gevechten. Dat is met 'Promises in Blood' nooit het geval. De brute stem van George Fisher is hier vaak behoorlijk misplaatst. Zijn lage gegrom steekt te schril af met de achterliggende muziek waardoor het geheel geforceerd overkomt.
'Promises in Blood' is een fikse misser. De songs missen pit. Wanneer dat er niet is, dan mag er nog zo goed gemusiceerd worden: het zal niets uithalen. Nog een geluk dat de hoofdband van George Fisher, zijnde Cannibal Corpse, ronduit fantastisch is, want dit is een heel mager beestje.
Meer over Paths of Possession
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
