Het negende deel van de :RARUM reeks besteedt ECM aan Pat Metheny. De meester van de gitaar koos zelf de negen nummers die op deze compilatie staan en die zijn carrière van 1975 tot 1984 omspannen. Daarbij voorziet Metheny alle nummers van commentaar en herinneringen in de zeer uitgebreide liner notes.
De plaat begint met één van zijn opwindendste nummers, het fraaie 'Bright Size Life'. De communicatie tussen het trio Metheny – Pastorius – Moses is fenomenaal. Pastorius' baswerk zit vol fluittonen, dubbele noten, slides en frisse ritmische en melodische ideeën. Pastorius speelt een melodisch evenwaardig partij als Metheny waarmee hij voortdurend in dialoog is. Moses begeleidt heel delicaat en vult de compositie op met prachtig getimede cimbaalslagen. Daarbij neemt ook hij deel aan de conversatie door geregeld te antwoorden op de ritmes van Pastorius en Metheny. Een punt van kritiek bij dit nummer is echter wel dat Metheny veel te stil staat in de mix waardoor zijn spel een beetje verloren gaat in de heerlijke techniek van Pastorius. Metheny staat bekend voor zijn grensverleggende poppy synthjazz. Hij was één van de eersten die synthesizer als volwaardige instrument beschouwde. De composities hebben iets meligs door de klankkleur van synthesizer en gitaar waar Metheny vaak een Roland GR-300 gitaarsynthesizer op zet. Zo is 'Phase Dance' een nummer dat, ondanks de veelzijdige textuur, een beetje naar de afgelikte en flauwe kant neigt door een kleverige klankkleur. De compositie richt zich helemaal naar een eerder eenvoudig thema, waarover dan gesoleerd wordt door Lyle Mays die de piano, oberheim synthesizer en autoharp bedient. Het geheel heeft ondanks de vaardige solo's al te vaak te maken met dode momenten. Deze worden echter op tijd de kiem gesmoord door een baldadig optreden van drummer van dienst, Dan Gottlieb. 'Phase Dance' is een erg kalmerend nummer dat sussend in slaap wiegt. 'New Chautauqua' is een compositie waarin Metheny elektrische bas, elektrische en akoestische gitaar bespeelt. Het nummer helt af naar folk en country met solide werk van de akoestische gitaar die met begeleidende, open akkoorden het ritme slaat. Over deze basis speelt Metheny met elektrische gitaar het thema en improviseert daarop.'Everyday (I thank You)' is een apart nummer op de compilatie. Het is het enige nummer waar elektrische bas is vervangen door contrabas (Charlie Haden) en waarin een blazer meedoet, in de vorm van tenorsaxofonist Mike Brecker. Brecker krijgt in dit nummer ook de hoofdrol toegespeeld. Met een erg warme, tedere doch ietwat trieste klank speelt hij het harmonisch gesofisticeerde thema. Na twee minuten waarin Metheny subtiel het thema begeleidt en het enkele frases meespeelt op elektrische gitaar, schakelt hij over naar akoestische gitaar en begint melancholiek te tokkelen. Brecker maakt dankbaar gebruik van het geleverde kader om een melodramatische solo te geven waarin hij met een perfecte timing en balans kermend de hoogte inschiet. De zweverige finale is weggelegd voor Metheny die zacht getokkel en akkoorden afwisselt.
Deze :RARUM IX is een ongemeen mooie, ingetogen compilatie geworden die echter jammer genoeg te vaak wat braaf en flauw overkomt.
Meer over Pat Metheny
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
