Het lijkt onwaarschijnlijk dat een land als Polen zoveel kwaliteit herbergt wanneer het aankomt op zwaar metaal en toch is het gewoonweg zo. Niet alleen dat, maar binnen die heftige sector is het dan ook nog eens overwegend diabolisch getinte muziek die de pan uitswingt. Dat er nog onontgonnen bands opduiken die meer dan de moeite waard zijn, mag deze keer bewezen worden door het obscure Pandemonium.
Om meteen met de spreekwoordelijke deur in huis te vallen: Pandemonium is geen makkelijk te verteren act. Hoewel de combinatie vandaag de dag allicht cliché klinkt, spelen deze jongens een mix van death en black metal, maar dan wel op een van de meest ziekelijke manieren denkbaar. Het tempo ligt overwegend laag, waardoor het slepende karakter van de muziek netjes in de verf wordt gezet. De ritmesectie is relatief simpel, evenals de gitaarriffs, maar precies in die eenvoud zit hem de kracht van dit collectief. De logge riffs die even doeltreffend als kwaadaardig klinken, doen al eens denken aan het Nederlandse Asphyx, maar dan iets helderder. Ook referenties naar Khold of Sarke zijn niet mis, vooral door de diabolische klank die het geheel uitstraalt. Het is moeilijk om precies te vatten waarom deze songs ziekelijk klinken, maar dat ze het doen, staat buiten kijf.
Ook vocaal wordt er overigens uit een grof vaatje getapt, want hoewel de zang van frontman Paul op het eerste gehoor een tikkeltje vreemd klinkt, kruipt die stelselmatig onder de huid. Er zit best wat galm op zijn vitriolen strot, maar dat voegt enkel een extra tintje kwaadaardigheid toe aan het geheel. Nu ja, met donker duivelse teksten is dat ook niet zo vreemd, maar waar bij veel black metalbands die semi-satanische aanpak ondertussen niet meer is dan een gimmick of zelfs lachwekkend overkomt, bekruipt een mens het gevoel dat Pandemonium het allemaal meent.
'Misanthropy' is – ondanks de relatieve eenvoud – wel degelijk een plaatje dat enkele luisterbeurten nodig heeft om het muntje te doen vallen, maar in al zijn eenvoud en kwaadheid weet het te overtuigen, puur op gevoel. Dat is een puike prestatie en daardoor verdienen deze Polen het om meer aandacht te krijgen. Een meeslepend werkstukje dat misschien nog niet op topniveau mee kan, maar meer dan voldoende potentieel laat horen om later verdraaid veel indruk te maken.
