Het Britse Pagan Altar mag dan al meedraaien sinds de jaren zeventig, het heeft de heren nooit meegezeten. Ze waren te episch voor de New Wave of British Heavy Metal, en te doomgericht toen doom nog niet aan de hype bezig was die nu leeft. Maar uiteindelijk krijgt de band toch erkenning nu Cruz del Sur hun 'debuut' heruitbrengt. 'Judgement of the Dead' klinkt echter behoorlijk verouderd. Niet verwonderlijk, gezien de leeftijd van de songs, maar andere – vaak even oude – acts hebben de tand des tijds toch iets beter doorstaan.
Het opnemen van dit album ging destijds gepaard met heel wat moeilijkheden, al dan niet gerelateerd aan spoken in de omgeving. Dat heeft mogelijks onderhuids tot gevolg dat 'Judgement of the Dead' bij momenten erg griezelig klinkt. De kippenvelsensatie van een bevreemdend nummer als 'The Black Mass' of het vrij bizarre 'Dance of the Banshee' is aardig, maar tegelijkertijd sluipt een gevoel door het geheel alsof Pagan Altar destijds voor meer dan enkel pech de boot wat heeft gemist. Muzikaal gezien mogen ze dan al klassieke epische doom brengen, de gitaarlijnen doen meer denken aan een variant van Deep Purple dan Black Sabbath of Pentagram. Niets mis mee, maar de soms vrolijke melodieën botsen van tijd tot tijd met de inhoud van de song.
Aangezien het hier gaat om oude opnames, klinkt het geheel uiteraard doffer dan de klinische producties van de laatste jaren, en dat heeft ontegensprekelijk zijn charme. De zang komt er echter niet altijd even goed door en dat is dan weer jammer. Hoewel, de vrij hoge en iele zang mist meer dan eens kracht en overtuiging. Opnieuw: dat bezwerende dat andere acts in hetzelfde stramien hebben, ontbreekt hier voor een stuk. Het vreemde is dat de demotracks van hun EP 'The Time Lord' wat dat betreft een pak beter voor de dag komen.
Pagan Altar is een leuk stukje muziekgeschiedenis, maar essentieel is het allerminst. Mocht de huidige trend rond doom niet geëxplodeerd zijn, is het zelfs twijfelachtig of dit materiaal ooit heruitgebracht zou zijn. Misschien is 'Judgement of the Dead' dan ook meer geschikt als geschiedkundig referentiemateriaal dan als essentiële release. Wie daadwerkelijk de oude doom wil ontdekken, grijpt beter terug naar Pentagram of Black Sabbath.
