Dit album is meer dan een 'goed klein ding'. De titel is dus een heus understatement mocht hij verwijzen naar deze cd. Zoals wel meerdere cd's van Paco De Lucia is deze 'Cositas Buenas' wederom een heel eerlijke en van Spaanse authenticiteit bulkende cd. Bij het beluisteren van deze 'Cositas Buenas', bekruipt de luisteraar onmiddellijk het verlangen de koffers te pakken en richting Zuid-Spanje te trekken. Om zich aldaar laten overrompelen door lekker eten en drinken, lachende en zongebruinde gezichten, zuiderse temperamenten maar vooral goede muziek. Al deze elementen zijn duidelijk aanwezig op deze cd.
Na 5 lange jaren heeft hij eindelijk een nieuw album, en wat voor één. De 'soul searching'-periode, dewelke hij heeft doorgebracht in een klein dorpje in Mexico, heeft hem klaarblijkelijk goed gedaan. De Lucia is in topvorm. De Lucia laat zich op deze opnames enkel omringen door wat koortjes en vocalen, een enkele gastgitarist en vooral veel percussie en palmas (handgeklap). Verspreid over 8 nummers word je ingeleid in tal van Flamenco-tradities en dansen zoals de 'Buleria' en de 'Tientos'. Vooral de nummers met co-gitaristen Juan D' Anyelica en Tomatito behoren tot de pareltjes op deze cd. Hieruit blijkt nogmaals dat zijn jarenlange ervaring van het samenspelen in duo- of trioverband met grootmeesters als Al Dimeola en John Mclaughlin duidelijk zijn sporen heeft nagelaten. Het laatste nummer, 'Casa Bernardo', is een ander genre als de rest van de nummers, maar daarom zeker niet minder de moeite waard. Het doet denken aan hoe een eventuele samenwerking tussen Paco De Lucia en Miles Davis had kunnen klinken. Deze song klinkt dan ook het meest 'jazzy' van heel de cd dankzij de chromatische progressie en de "muted"-trompet. Ook over "Que Venga el Alba (Buleria)" valt het één en ander te vertellen. Op deze track heeft De Lucia, door middel van oude opnames en informatica, de stem van Camaron de La Isla, opnieuw geïntegreerd in zijn muziek. De La Isla stierf in 1992 en was één van de meest gerenomeerde flamencozangers. Op deze manier wil Paco De Lucia zijn eer betonen aan zijn overleden vriend. Deze "Cositas Buenas" is een heus avontuur. De Lucia zet de luisteraar zowel ritmisch als harmonisch geregeld op het verkeerde been, wat het geheel alleen maar spannender en interessanter kan maken. Dit album is in vergelijking met andere van zijn albums zoals bv. Luzia, veel meer gefocused op het vocale element en wat minder op het gitaristieke. Dit bewijst nog maar eens dat De Lucia de drang om zich te bewijzen als stuntgitarist duidelijk achter zich heeft gelaten en zich enkel nog toelegt op datgene wat zijn muzikaliteit hem oplegt. Het vergt natuurlijk voor een beginner in dit genre (flamenco) een minimum aan geduld om met deze muziek vertrouwd te geraken, maar voor de liefhebbers van Latijns-Amerikaanse muziek, Spaanse muziek of gewoon akoestische gitaarmuziek, is dit zonder meer een aanwinst in hun cd-collectie.
Als conclusie kan enkel nog gezegd worden dat Paco De Lucia zich met dit werk weeral een trapje hoger heeft geplaatst op de Flamencoladder en wederom zijn virtuositeit, eerlijkheid en muzikaliteit heeft bewezen. En nu met zijn allen ...... OLE !
Meer over Paco De Lucia
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
