Even een stukje geschiedenis: in een ver en grijs verleden bestond een lichtjes geniale band die Jefferson Airplane heette. Onder invloed van stevige dosissen drugs schiepen zij soms ronduit angstaanjagende muziek die evenwel steeds bijzonder goed in het oor viel. Later veranderde Jefferson Airplane in Jefferson Starship en nog later in Starship. Het is van de Starship-periode dat vocalist Mickey Thomas stamt.
Vandaag heeft Mickey Thomas een soortement project bij elkaar gebracht met de bedoeling om een compromisloze rockplaat te maken die geschikt is voor een breed publiek. De namen van de gitaristen zijn zeker lokkers: onder meer legendes Neal Schon (Journey), Richie Kotzen en Steve Lukather (Toto) hebben hun medewerking verleend en vaak mee nummers gecomponeerd. Mochten die namen niet bekend in de oren klinken, dan is dat omdat deze heren stammen van een oudere generatie. Het hoeft met heren als Kotzen en Lukather in de gelederen geen betoog dat het de solo's aan niets ontbreekt: vlammende licks en huilende gitaren, perfect gedoseerd en met veel flair en gevoel gebracht. Het is alleen jammer dat de hoofdmoot van de songs lijdt aan een zwaar op de maag liggend syndroom van braafheid en dat is onvergefelijk. Zo ontberen het titelnummer of 'Surrender' een gevoel voor gevaar. Het klinkt té afgelikt, té berekend. Nergens is plaats voor een wilde uithaal of een lekker grommende riff die zich drilboorgewijs een weg baant naar de hersenschors. Op dit moment lijkt Over The Edge zich te richten tot suffende bejaarden (ook al durven die regelmatig wild swingen) of het muzakdepartement van de lokale supermarkt.
Niettegenstaande de rist ronkende namen die aan dit project hebben meegewerkt, valt 'Over the Edge' te licht uit. De rock is poppy, zonder weerhaakjes en er zat duidelijk meer in dat nergens komt bovendrijven. Mickey Thomas is en blijft een sterke zanger, maar alleen dat redt de meubelen niet.
Meer over Over The Edge feat. Mickey Thomas
Verder bij Kwadratuur
Interessante links
